ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ ΕΝ ΚΡΥΠΤΩ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕ ΝΑ ΦΟΡΤΩΣΕΙ ΤΟ ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΟ 1ης ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΣΕ 1 ΣΥΝΙΔΙΟΚΤΗΤΗ

Φόρο ακίνητης περιουσίας ακόμα και για την κύρια κατοικία τους, με αντικειμενική αξία κάτω του αφορολογήτου ορίου των 300.000 ευρώ, τις αποθήκες και τα γκαράζ καλούνται να πληρώσουν οι συνιδιοκτήτες ακινήτων.

Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομίας επιχείρησε να αποσπάσει χιλιάδες ευρώ από τις τσέπες των φορολογουμένων και μάλιστα εν μέσω κρίσης. Χιλιάδες ιδιοκτήτες ακινήτων, που άρχισαν να λαμβάνουν τα εκκαθαριστικά σημειώματα του Ενιαίου Τέλους Ακινήτων, έκπληκτοι διαπιστώνουν ότι πληρώνουν τον φόρο ακόμα και για την κύρια κατοικία τους που έχει αξία μέχρι 300.000 ευρώ -στο ύψος του αφορολόγητου ορίου ή για τα παρακολουθήματα αυτής.

Άλλα έλεγε ο Μπέζας

Ο Φόρος θα επιβαλλόταν έναντι των συζύγων συνιδιοκτητών, που έκαναν το λάθος να έχουν αγοράσει μαζί την κύρια κατοικία τους. Το θέμα είχε τεθεί εξαρχής στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου. Και ο αρμόδιος υφυπουργός Οικονομικών, Αντώνης Μπέζας, στις 19 του περασμένου Ιουνίου με ανακοίνωσή του διαβεβαίωνε ότι «σε περίπτωση συνιδιοκτησίας, το αφορολόγητο ποσό θα εξαντλείται σε όλους τους συνιδιοκτήτες. Εγκύκλιος του υπουργείου θα καθορίζει τον μηχανισμό κατανομής του αφορολόγητου ποσού μεταξύ των συνιδιοκτητών».

Παρά τις διαβεβαιώσεις η εγκύκλιος αυτή δεν βγήκε ποτέ. Και πληροφορίες φέρουν την πολιτική ηγεσία του υπουργείου, δηλαδή και τον Γιώργο Αλογοσκούφη, να έχει πάρει ακριβώς αντίθετη απόφαση, δηλαδή να επιβάλει τον φόρο στους δεύτερο ή τρίτο κ.ο.κ. συνιδιοκτήτες, και να λογίσει αφορολόγητο μόνο στον ένα συνιδιοκτήτη. Η εν κρυπτώ απόφασή τους, όμως, βγαίνει τώρα στην επιφάνεια, καθώς κάποιοι ιδιοκτήτες διαπιστώνουν ότι πρέπει να πληρώσουν φόρο, κατά παράβαση του νόμου.

Τι ακριβώς συμβαίνει στην περίπτωση συζύγων που έχουν αγοράσει ένα ακίνητο κατά το ήμισυ, αντικειμενικής αξίας μέχρι 300.000 ευρώ, δηλαδή μέχρι το ύψος του αφορολογήτου; Λογικά δεν πρέπει να πληρώσουν φόρο. Η λογική αυτή θυσιάζεται στον βωμό των υπέρογκων ελλειμμάτων και της μαύρης τρύπας των 2,41 δισ. ευρώ του προϋπολογισμού και ο ένας εκ των συζύγων θα πληρώσει φόρο για την πρώτη κατοικία.

Για παράδειγμα, αν η αξία του ακινήτου είναι 120.000 ευρώ και ανήκει κατά 50% στον κάθε σύζυγο, λογικά δεν πρέπει να πληρώσουν φόρο, καθώς η αξία είναι κάτω του αφορολογήτου των 300.000 ευρώ. Όμως, το αφορολόγητο λογίζεται στον ένα σύζυγο. Και ο έτερος σύζυγος θα πληρώσει φόρο 0,1% και επί του συγκεκριμένου παραδείγματος για αξία 60.000 ευρώ ο φόρος είναι 60 ευρώ.

Mετά την κατακραυγή ήρθε και η διορθωτική κίνηση για το ΕΤΑΚ

Έπειτα από δημοσιεύματα που αποκάλυψαν «κρυφό φόρο στις εξ αδιαρέτου κατοικίες» το μεσημέρι της Παρασκευής, το Υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε ότι οι φορολογούμενοι, με υπεύθυνη δήλωση στις αρμόδιες ΔΟΥ, δεν θα καταβάλουν τον φόρο που αναλογεί στο ποσοστό συνιδιοκτησίας που δεν εξαιρέθηκε από το Ενιαίο Τέλος Ακίνητης Περιουσίας ( ΕΤΑΚ) με βάση τα όρια της απαλλαγής για την πρώτη κατοικία. Αυτό το μέτρο αφορά τα εκκαθαριστικά του ΕΤΑΚ που αποστέλλονται στους φορολογούμενους και αφορούν περιπτώσεις συνιδιοκτησίας μεταξύ συζύγων και ανηλίκων τέκνων τους.

Στην ανακοίνωση σημειώνεται ότι για τεχνικούς λόγους δεν κατέστη δυνατόν σε όλες τις περιπτώσεις να υπολογιστεί η φοροαπαλλαγή της πρώτης κατοικίας και για όλους τους συνιδιοκτήτες ακινήτων.

Η ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών έχει ως εξής:

«Με αφορμή σημερινά δημοσιεύματα εφημερίδων, από το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών διευκρινίζεται ότι:

Ο Νόμος 3634/2008 ως προς την απαλλαγή της κύριας κατοικίας από το ΕΤΑΚ, προβλέπει ότι το 2009 και τα επόμενα έτη, θα απαλλάσσεται η κύρια κατοικία μέχρι 200 τ.μ., της οποίας η αξία δεν υπερβαίνει τα 300.000 ευρώ. Η κύρια κατοικία θα δηλωθεί από τους φορολογούμενους στη φορολογική δήλωση του 2009.

Ειδικά για το 2008, πρώτο έτος εφαρμογής του ΕΤΑΚ, προβλέπεται η αφαίρεση ποσού έως 300.000 ευρώ από τη μεγαλύτερης αξίας κατοικία . Λόγω της μορφής και του περιεχομένου του εντύπου Ε9 δεν είναι σε όλες τις περιπτώσεις εφικτή για τεχνικούς λόγους η διάκριση των συνιδιοκτησιών στη μεγαλύτερης αξίας κατοικία.

Για το λόγο αυτό, στις περιπτώσεις συνιδιοκτητών που λαμβάνουν εκκαθαριστικά, στα οποία δεν ελήφθησαν υπόψη τα ποσοστά συνιδιοκτησίας μεταξύ συζύγων και ανηλίκων τέκνων τους στην μεγαλύτερη αξίας κατοικία, οι φορολογούμενοι με υπεύθυνη δήλωση στις αρμόδιες ΔΟΥ δεν θα καταβάλουν τον φόρο που αναλογεί στο ποσοστό συνιδιοκτησίας που δεν εξαιρέθηκε από το ΕΤΑΚ».

Η εικόνα της δίκης κατά της ΔΕΗ…

Αυτό που αντίκρισε το Δικαστήριό κατά την διάρκεια της Δίκης, ήταν η πεμπτουσία της αντικοινωνικότητας του κράτους. Φθάσαμε στο κοινωνικό τέλος … φθάσαμε στα όρια της κοινωνικής σχάσης. Οι «υπάλληλοι» του Ελληνικού λαού, οι ταγμένοι «υπερασπιστές» και εκφραστές των συμφερόντων του, το Δημόσιο, η Ρ.Α.Ε. , η Δ.Ε.Η. Α.Ε. όλα δημιουργήματα του Ελληνικού λαού στρέφονται απροκάλυπτα εναντίον του.
Τους άκουσε κανείς να μιλούν για σεβασμό της αξίας του ανθρώπου ; για την συνοχή και αλληλεγγύη της κοινωνίας;
Σεβάστηκαν μήπως τον Έλληνα πολίτη – καταναλωτή, τον δημιουργό και αφέντη τους ελληνικό λαό;
Έδειξαν κάποια κοινωνική ευαισθησία ;
Μίλησαν για το ζοφερό γίγνεσθαι της ελληνικής κοινωνίας;
Έχουν αντιληφθεί το περιεχόμενο της αρχής της λαϊκής κυριαρχίας; Έχουν αντιληφθεί πως είναι δημιουργήματα του ελληνικού λαού και πως χωρίς αυτόν δεν μπορούν να υπάρξουν;
Αντιλαμβάνονται ότι έχουν απέναντί τους αυτό τον λαό που μοχθεί να τα βγάλει πέρα; Που τον εκμεταλλεύονται ως «αγορά»; που στηρίζονται στην ανάγκη του για ηλεκτρικό ρεύμα, στην βασική βιοτική ανάγκη αυτή της σύγχρονης ζωής, όχι για να προσφέρουν στο δημιουργό τους ελληνικό λαό, αλλά για να κερδοσκοπήσουν, με απροκάλυπτη ωμότητα και ασέβεια απέναντι σε αυτό τον λεβέντη λαό, τον δημιουργό του ελληνικού κράτους, τον δημιουργό της εναγόμενης.
Ποιόν λοιπόν θέλουν να εξοντώσουν; Τον Δημιουργό τους;
Για αυτό δεν άκουσε κανείς από την altera pars των διαδίκων κουβέντα για τον Έλληνα καταναλωτή, για τον Έλληνα Πολίτη, για τον «αφέντη» λαό, τον Δημιουργό τους.
Κέρδη, υπερκέρδη, τεχνικοί όροι, απάνθρωπη τεχνοκρατία διανθισμένη με αβάσιμες αναπόδεικτες «εκτιμήσεις» και χρέωση των εσφαλμένων επιλογών, των ποινικά ελεγχόμενων καταγγελιών, των αυθαιρέτων πράξεων των διοικούντων στον Έλληνα Πολίτη.
Ο Έλληνας Πολίτης δεν αντέχει να πληρώνει το κέρδος λίγων, ούτε τα επιχειρηματικά λάθη κάποιων άλλων. Ο Έλληνας Πολίτης συνειδητοποιεί ότι το δημιούργημά του έχει μετατραπεί σε μία ανώνυμη εταιρεία που τον βλέπει μόνο σαν θήραμα, σαν θύμα κερδοσκοπίας, σαν μέσο πλουτισμού και όχι σαν ΑΝΘΡΩΠΟ.
Για αυτό τον λόγο δεν άκουσε τίποτα το Δικαστήριό, από την πλευρά των εναγομένων για τον Έλληνα Άνθρωπο, τίποτα για όλους εμάς. Γιατί όλοι μας και εμείς και τα μέλη του Δικαστηρίου που συζήτησε την αγωγή κομμάτια αυτού του λαού είμαστε και υποκείμεθα όλοι σε αυτή την κερδοσκοπική «βαρβαρότητα». Και, εάν κάποιοι από εμάς αντέχουμε ακόμα οικονομικά και μπορούμε να ανταποκριθούμε στις καταχρηστικές κερδοσκοπικές απαιτήσεις, είναι εκατομμύρια Έλληνες δίπλα μας, που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν, δεν μπορούν να επιβιώσουν απέναντι στην τυφλή κερδοσκοπία. Για αυτούς γίνεται αυτός ο αγώνας: όμορφος, άδολος, ηρωικός. Για να επιβιώσουν οι συνάνθρωποί μας, για ένα καλύτερο μέλλον για τις νέες γενιές, τις υπάρχουσες και τις αγέννητες … .
Το Δικαστήριό έχει το βαρύ αλλά και όμορφο φορτίο της κρίσης, το κρίσιμο φορτίο να εκδώσει μία ιστορική απόφαση, να μείνει το ίδιο στην ιστορία ως το Δικαστήριο που αποτέλεσε πρώτο στον κόσμο, το ανάχωμα στην ασύδοτη κερδοσκοπία, το Δικαστήριο που θα ανατείλει αυτό τη νέα ημέρα, τη νέα κοινωνία, την κοινωνία των ανθρώπων.

Eκδικάστηκε στις 20.10.2008, η αγωγή που κατέθεσε το Νέο ΙΝΚΑ κατά της Δ.Ε.Η για τις εξοντωτικές αυξήσεις που μας επιβάλει

Μέσα σε κλίμα έντασης και συνεχών διαξιφισμών, εκδικάστηκε στις 20.10.2008 από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, η αγωγή που κατέθεσε το Νέο ΙΝΚΑ κατά της Δ.Ε.Η και με την οποία ζητήσαμε από το δικαστήριο να κρίνει άκυρη τόσο την επιβληθείσα από 1/12/2007 αύξηση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος, όσο και την κατά ποσοστό 7/5 αύξηση που ισχύει από την 1/7/2008.

Σας παραθέτουμε ένα σύντομο σκεπτικό της νομικής μας υπεράσπισης, όπως αναπτύχθηκε από τον Νομικό μας Σύμβουλο κ. Δημήτρη Καραμήτσα στην αγωγή που καταθέσαμε.

Η Δ.Ε.Η. Α.Ε. δια του διευθύνοντος συμβούλου αυτής με ανακοινώσεις που δημοσιεύτηκαν στα ΜΜΕ, περί τις αρχές Νοεμβρίου 2007 έθεσε εκ νέου και για τρίτη φορά εντός του έτους 2007 ζήτημα νέας αύξησης της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος, προβάλλοντας ως αιτίαση την ανάγκη επενδύσεων. Είναι βεβαίως άτοπο να επιβάλλεται αύξηση τιμής του μονοπωλιακά παρεχόμενου αγαθού προκειμένου να γίνουν επενδύσεις. Οι επενδύσεις και το βάρος τους σε μία εταιρεία αφορούν τους μετόχους και τους επενδυτές, οι οποίοι αποφασίζουν την κεφαλαίου και μετέχουν σε αυτή. Οι καταναλωτές δεν αποτελούν επενδυτές και μετόχους, αλλά μόνο απλούς καταναλωτές. Στην συνέχεια, υπήρξε αναδίπλωση του διευθύνοντος συμβούλου και προβολή άλλης αιτιολογίας : η αύξηση της τιμής του πετρελαίου. Η αβασιμότητα του ισχυρισμού αυτού ήταν σαφής. Το πετρέλαιο μετέχει στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος κατά ποσοστό περίπου 7%, η δε αύξηση της τιμής του ήταν μικρή καθώς την άνοδο της τιμής του ισορρόπησε η ισοτιμία Ευρώ/δολαρίου Η.Π.Α. που αυξήθηκε κατά ποσοστό 20% υπέρ του Ευρώ.

Τελικά, η Δ.Ε.Η. απηύθυνε την, από 21/11/20007 επιστολή της προς την Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (Ρ.Α.Ε.) με την οποία ζητούσε την γνωμοδότησή της προκειμένου να προβεί σε αυξήσεις της τιμής πώλησης του ηλεκτρικού ρεύματος. Η Ρ.Α.Ε. χρησιμοποιώντας κατά την γνώμη μας εσφαλμένα στοιχεία γνωμοδότησε υπέρ αυξήσεων στις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος. Οι αυξήσεις εγκρίθηκαν με την υπ’ αριθμ. Δ5/ΗΛ/Β/Φ29/23860/2007 (ΦΕΚ 2332/Β’/7.12.2007) απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης του δημοσίου όντως κυρίως μετόχου της Δ.Ε.Η. Α.Ε. και λειτουργούντος ως fiscus, υπό την έννοια της εγκρίσεως οικονομικής δικαιοπραξίας αστικής φύση, που αφορά και σχετίζεται την ιδιότητα και λειτουργία του δημοσίου ως μετόχου ανωνύμου εταιρείας εισηγμένης στο χρηματιστήριο (αποτελεί δηλαδή πράξη έγκρισης του κυρίως μετόχου της εναγόμενης ανώνυμης εταιρείας). Η συμμετοχή του μετόχου (κράτους) στην διαμόρφωση της τιμής και η διαδικασία που ακολουθήθηκε ουδόλως ενδιαφέρει ημάς ως καταναλωτές /αντισυμβαλλόμενους της Δ.Ε.Η. Α.Ε. στην μεταξύ μας αμιγώς συμβατική έννομη σχέση.

Άσχετα από την διαδικασία που ακολουθήθηκε, την παρούσα αγωγή αφορά η έννομη σχέση της με την Δ.Ε.Η. Α.Ε. με τους Έλληνες καταναλωτές, που αποτελεί σύμβαση πώλησης/προμήθειας ενός αγαθού, που αποτελεί βασικό βιοτικό αγαθό για τον καταναλωτή, μέσα από σύμβαση και όρους που καθορίζει μονομερώς η Δ.Ε.Η. Α.Ε. .
Στην έννομη σχέση αυτή η Δ.Ε.Η. Α.Ε. παραβίασε κατά το έτος 2007 κάθε έννοια καλής πίστης και χρηστών ηθών, χρησιμοποίησε ΓΟΣ άκυρους κατά το νόμο και εκμεταλλεύτηκε υπέρ της την μονοπωλιακή / δεσπόζουσα θέση της στην αγορά προκειμένου να επιτύχει και επιβάλλει υπέρογκες αυξήσεις στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος, τις μεγαλύτερες που σημειώθηκαν ποτέ μέσα σε ένα έτος. Δεν θα αναλύσουμε στην παρούσα αγωγή μας, τις πραγματικές σκοπιμότητες της συμπεριφοράς της Δ.Ε.Η. , ως ανώνυμη εταιρεία είναι ευνόητο ότι την ενδιαφέρει το οικονομικό κέρδος. Η σκοπιμότητα όμως αυτή δεν μπορεί να ασκείται υπό το υπάρχον μονοπωλιακό καθεστώς εις βάρος του Έλληνα καταναλωτή, που δεν έχει εναλλακτικές επιλογές, βρίσκεται αντιμέτωπος με τον τιμάριθμο, τις χαμηλές αποδοχές/συντάξεις, τις ελάχιστες αυξήσεις των αποδοχών του και έχει ως βιοτική αναγκαιότητα την κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος. Τούτο που εφαρμόζεται διεθνώς ως μέθοδος και βάση υπολογισμού των αυξήσεων στις τιμές αγαθών που παρέχονται από επιχειρήσεις μονοπωλιακού και ολιγοπωλιακού χαρακτήρα είναι «η μέθοδος RPI». Η «μέθοδος RPI» έχει ως βάση υπολογισμού των αυξήσεων τον ετήσιο δείκτη τιμών καταναλωτή (Δ.Τ.Κ.). Ο δείκτης αυτός αποτελεί και το γενικό μέτρο των αυξήσεων. Για εμάς ως πολίτες, καταναλωτές και ενώσεις καταναλωτών, πέραν της μεθόδου RPI, ως μέγιστο όριο αυξήσεως των τιμών του ηλεκτρικού ρεύματος δεν νοείται άλλο από τον δείκτη τιμών καταναλωτή. Καθετί πέραν αυτού αποτελεί παράνομο κέρδος και καταχρηστική άσκηση δικαιώματος και της μονοπωλιακής δεσπόζουσας θέσης της ΔΕΗ Α.Ε. στην αγορά. Άλλωστε ο Δ.Τ.Κ. αποτελεί και το μέτρο αναλογίας για την αύξηση του κόστους παραγωγής του ηλεκτρικού ρεύματος, καθώς διαμορφώνεται από την αύξηση κόστους των ίδιων αγαθών και υπηρεσιών που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος. Τούτο αποδεικνύεται και τοις πράγμασι, από την ετήσια αύξηση των εξόδων της εναγόμενης κατά ποσοστά απολύτως ανάλογα του επίσημου Δ.Τ.Κ.. Περαιτέρω δε και σε κάθε περίπτωση η ΔΕΗ ΑΕ θα μπορούσε να μειώσει το κόστος παραγωγής χρησιμοποιώντας τις δυνατότητες που παρέχει η Ελληνική επικράτεια για την παραγωγή ενέργειας από πηγές μηδενικού σχεδόν κόστους, που είναι και απόλυτα φιλικές στο περιβάλλον, όπως το κύμα των θαλασσών, ο αέρας και ο ήλιος.
Ο δείκτης τιμών καταναλωτή κατά το έτος 2006 αυξήθηκε κατά 3% και κατά το έτος 2007 κατά 3% (πηγή Ε.Σ.Υ.Ε.). Κατά παράβαση της ανωτέρω μεθόδου και της ανωτέρω αρχής οι αυξήσεις που επέβαλλε στους καταναλωτές η Δ.Ε.Η. Α.Ε. ήταν πολλαπλάσιες του Δ.Τ.Κ. .

Η ίδια η ανάλυση των οικονομικών στοιχείων της ΔΕΗ Α.Ε. αποδεικνύει και την πλήρη αβασιμότητα και καταχρηστικότητα του ισχυρισμού ότι οι αυξήσεις προκλήθηκαν από την άνοδο στις διεθνείς τιμές του πετρελαίου. Πρόκειται καθαρά για ψευδεπίγραφη και αβάσιμη αιτιολογία.
Ο χορός των συνεχών αυξήσεων στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος μέσα σε ελάχιστο χρόνο, που αποτελούν πανελλήνιο και παγκόσμιο ρεκόρ είναι ένα στοιχείο που αποδεικνύει τον καταχρηστικό τους χαρακτήρα. Αντίστοιχες αυξήσεις τιμών δεν υπήρξαν σε καμία χώρα της Ευρώπης κατά το αντίστοιχο χρονικό διάστημα, παρότι και αυτές επηρεάζονται από τις διεθνείς τιμές του πετρελαίου.
Η σειρά των αυξήσεων άρχεται από τον Αύγουστο του 2006. Ο αυξήσεις είναι όλες πάνω από τον ετήσιο Δ.Τ.Κ. . Οι αυξήσεις στο πάγιο από 56% (για την χαμηλή κατανάλωση) έως 28 % (για την μεγάλη κατανάλωση). Η συνολική επιβάρυνση των νοικοκυριών πάνω από 5%, χωρίς να υπολογιστεί ο ΦΠΑ.
Για την αύξηση χρησιμοποιείται ως αιτιολογία η αύξηση των τιμών του πετρελαίου. Μάλιστα, διατείνεται η εναγόμενη μονοπωλιακή επιχείρηση ότι οι αυξήσεις απλώς καλύπτουν την αύξηση του συνολικού κόστους παραγωγής. Κατά συνέπεια, εάν κάτι τέτοιο συνέβαινε δεν θα έπρεπε να διαταραχθεί η σχέση εξόδων παραγωγής – συνολικών εσόδων, αλλά και η κερδοφορία αυτής (θα έπρεπε κατ΄ αναλογία να παραμείνει σταθερή).

Είναι σαφές ότι οι αυξήσεις των τιμολογίων που επέβαλλε στο σύνολο των καταναλωτών η Δ.Ε.Η. Α.Ε. είναι παράνομες και καταχρηστικές, αφού για την επιβολή τους, η Δ.Ε.Η. Α.Ε. εκμεταλλεύτηκε Γ.Ο.Σ. που είναι άκυροι κατά το νόμο, την μονοπωλιακή της θέση στην αγορά ηλεκτρικού, την ανάγκη των καταναλωτών, ιδίως των οικιακών στην χρήση του ηλεκτρικού ρεύματος για να καλυφθούν οι άμεσες βιοτικές ανάγκες των ιδίων και των οικογενειών τους, προκειμένου να επιβάλλει υπέρογκες αυξήσεις στους καταναλωτές, αυξήσεις που ξεπερνούν κάθε προηγούμενο (διαχρονικό ρεκόρ αύξησης ανά έτος στην ιστορία της) και πέραν κάθε ορίου που τάσσει η καλή πίστη, τα χρηστά ήθη και ο κοινωνικός και οικονομικός σκοπός του δικαιώματος, ήτοι αυξήσεις που είναι παντελώς καταχρηστικές, έχουν δυσβάστακτες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες για τους καταναλωτές – αντισυμβαλλόμενούς της και είναι εν τέλει άκυρες, ως καταχρηστικές υπό οιανδήποτε έννοια, τόσο ως προς την καταχρηστικότητα της δυνατότητας επιβολής τους, όσο και ως προς το ύψος τους, αυτό καθεαυτό.

ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ Δ.Ε.Η. .

Α. Κατάχρηση μονοπωλιακής – δεσπόζουσας θέσης στην αγορά.

Ως ήδη εκτέθηκε, η Δ.Ε.Η. Α.Ε. έχει μονοπωλιακή και σε κάθε περίπτωση δεσπόζουσα θέση στην παροχή / εμπορία ηλεκτρικού ρεύματος στους καταναλωτές. Το γεγονός αυτό την καθιστά ιδιαιτέρως υπεύθυνη έναντι των καταναλωτών – πελατών της, ώστε να αποφεύγεται κάθε έννοια εκμετάλλευσης της θέσης της αυτής έναντι των μετόχων και εις βάρος των πελατών. Ιδιάζουσα είναι η θέση της ΔΕΗ Α.Ε. καθώς δεν παρέχει ένα οποιοδήποτε αγαθό, του οποίου ο σύγχρονος καταναλωτής μπορεί να αποφύγει την χρήση, αλλά ένα βιοτικό αγαθό του οποίου η χρήση είναι καθημερινά αναγκαία.
Σύμφωνα με το άρθρο 82 της Συνθήκης της Ε.Ε. : «Είναι ασυμβίβαστη με την κοινή αγορά και απαγορεύεται, κατά το μέτρο που δύναται να επηρεάσει το εμπόριο μεταξύ κρατών μελών, η καταχρηστική εκμετάλλευση από μία ή περισσότερες επιχειρήσεις της δεσπόζουσας θέσης τους εντός της κοινής αγοράς ή σημαντικού τμήματός της.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΖΗΤΟΥΜΕ

– Να γίνει συνολικά δεκτή η αγωγή μας.
– Να αναγνωριστεί η κατά τα ανωτέρω παράνομη συμπεριφορά της ΔΕΗ.
– Να κριθεί άκυρη η επιβληθείσα από 1/12/2007 αύξηση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος, ως και η προαποφασισθείσα κατά ποσοστό 7/5 αύξηση από 1/7/2008.
– Να αναγνωριστεί ως ανώτατο όριο αύξησης της τιμής ηλεκτρικού ρεύματος, το ποσοστό ετήσιας αύξησης του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή, με βάση τις προεκτεθείσες αρχές και διατάξεις και με δεδομένο ότι ο δείκτης αυτός επηρεάζεται άμεσα και καθορίζεται από τις γενικότερες αυξήσεις στις τιμές των αγαθών και υπηρεσιών – αγαθά και υπηρεσίες που χρησιμοποιεί για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος και η εναγόμενη – ήτοι ο ΔΤΚ βρίσκεται σε απόλυτη αναλογία με το κόστος παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος και την αύξηση του κόστους παραγωγής του.
– Άλλως να τεθεί από το Δικαστήριο το όριο της ανώτερης επιτρεπτής ετήσιας αυξήσεως της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος, η αύξηση πέραν του οποίου αποτελεί συμπεριφορά αντίθετη με τις ανωτέρω εκτεθείσες αρχές και διατάξεις του νόμου.
– Να κριθεί άκυρος, ως αντικείμενος στους ορισμούς του Ν. 2251/1994, ο ΓΟΣ που περιέχεται στα συμφωνητικά που συνάπτει η ΔΕΗ Α.Ε. με τους πελάτες της καταναλωτές, σύμφωνα με τον οποίο η προμηθεύτρια εναγόμενη «μπορεί με τη δική της μόνο θέληση, οποιαδήποτε στιγμή που θα διαρκεί η ισχύς αυτού του Συμβολαίου, να αναπροσαρμόζει, τροποποιεί ή αντικαθιστά το «Τιμολόγιο» και τους «γενικούς όρους και συμφωνίες».

Αναμένουμε την έκδοση της απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών και ελπίζουμε ότι ο αγώνας που ξεκινήσαμε όλοι μαζί οι καταναλωτές θα δικαιωθεί!!!

Την Δευτέρα εκδικάζεται η αγωγή μας κατά των αυξήσεων της ΔΕΗ…

Την Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008 εκδικάζεται μετά από αναβολή που ζήτησε το Ελληνικό Δημόσιο στις 22 Σεπτεμβρίου 2008, η Συλλογική Αγωγή του Νέου ΙΝΚΑ, του ΙΝΚΑ Μακεδονίας, ΙΝΚΑ Ιωαννίνων και της ΒΙΟΖΩ κατά της ΔΕΗ για τις εξοντωτικές και άδικες αυξήσεις που επιβάλλει η διοίκηση της αδιακρίτως τα τελευταία χρόνια. Ζητάμε τη συνδρομή όλων των πολιτών που αισθάνονται αδικημένοι και εξοργισμένοι από τις ενέργειες μιας μονοπωλιακής εταιρείας η οποία αποκομμένη παντελώς από τον κοινωνικό ιστό σχεδιάζει και επιβάλλει αυξήσεις και επιβαρύνσεις, αδιαφορώντας για εμάς που οι περισσότεροι αγγίζουμε τα όρια της φτώχειας.

Η κίνηση μας αυτή έρχεται να καταδείξει τη δυναμική του καταναλωτικού κινήματος αλλά και τους νέους δρόμους που ανοίγονται στην διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας.

Κι ενώ εμείς κινούμαστε δικαστικά για την ακύρωση των αυξήσεων που επέβαλλε η ΔΕΗ το Δεκέμβριο του 2007 και τον Ιούλιο του 2008 ο Πρόεδρος της ΔΕΗ, κ. Τάκης Αθανασόπουλος ζήτησε  κατά την ενημέρωση που έκανε στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής, σχετικά με την λειτουργία της εταιρίας εκ νέου αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ!!!

Ειδικότερα, ο πρόεδρος της ΔΕΗ αναφέρθηκε στην ανάγκη εξορθολογισμού των τιμολογίων της ΔΕΗ ώστε να αντανακλούν, όπως είπε, το πλήρες κόστος, συν ένα εύλογο κέρδος για επενδύσεις και απόδοση μετοχικού κεφαλαίου.

Για πολλοστή φορά η Δ.Ε.Η. Α.Ε. δια του διευθύνοντος συμβούλου αυτής, έθεσε εκ νέου ζήτημα νέας αύξησης της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος, προβάλλοντας ως αιτίαση την ανάγκη επενδύσεων. Όπως έχουμε τονίσει πολλές φορές και θα συνεχίσουμε να τονίζουμε είναι βεβαίως  άτοπο να επιβάλλεται αύξηση τιμής του μονοπωλιακά παρεχόμενου αγαθού προκειμένου να γίνουν επενδύσεις! Οι επενδύσεις και το βάρος τους σε μία εταιρεία αφορούν τους μετόχους και τους επενδυτές, οι οποίοι αποφασίζουν την κεφαλαίου και μετέχουν σε αυτή. Οι καταναλωτές δεν αποτελούν επενδυτές και μετόχους, αλλά μόνο απλούς καταναλωτές.

Ο κ. Αθανασόπουλος αναφέρθηκε και στην εφαρμογή ρήτρας πετρελαίου.  «Η Επιχείρηση επηρεάζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις ανεξέλεγκτες μεταβολές στις τιμές των υγρών καυσίμων και του φυσικού αερίου, που αποτελούν μαζί με την μισθοδοσία την σημαντικότερη παράμετρο καθορισμού του λειτουργικού κόστους της ΔΕΗ», είπε.

Η αβασιμότητα του ισχυρισμού αυτού είναι σαφής. Το πετρέλαιο μετέχει στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος κατά ποσοστό περίπου 7%, η δε τιμή πετρελαίου την τελευταία εβδομάδα κατέγραψε τις χαμηλότερες τιμές των τελευταίων 15 μηνών!

Οι καταναλωτές απαιτούμε χρηστή και ορθολογική διαχείριση στις τιμές των εισαγόμενων και γενικά αγοραζόμενων καυσίμων και όχι κακές επιλογές με επιβαρύνσεις στις τιμές των υγρών καυσίμων, του φυσικού αερίου, στο επενδυτικό πρόγραμμα παραγωγής, στη δαπάνη CO2. Απαιτούμε βελτίωση της παραγωγικότητας και αποτελεσματικότητας, στη δραστική μείωση των δαπανών Διοίκησης

Την Δ.Ε.Η., ως ανώνυμη εταιρεία είναι ευνόητο ότι την ενδιαφέρει το οικονομικό κέρδος. Η σκοπιμότητα όμως αυτή δεν μπορεί να ασκείται υπό το υπάρχον μονοπωλιακό καθεστώς εις βάρος ττης οικονομίας και του Έλληνα καταναλωτή, που δεν έχει εναλλακτικές επιλογές, βρίσκεται αντιμέτωπος με τον τιμάριθμο, τις χαμηλές αποδοχές/συντάξεις, τις ελάχιστες αυξήσεις των αποδοχών του και έχει ως βιοτική αναγκαιότητα την κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος.

ΜΟΛΥΣΜΕΝΟ ΓΑΛΑ ΣΕ ΔΕΛΤΑ ΚΑΙ ΦΑΓΕ;

Από την Εφημερίδα «Το Παρόν της Κυριακής», 13.10.2008

Η επικίνδυνη καρκινογόνος ουσία αφλατοξίνη βρέθηκε σε ελέγχους κρατικών εργαστηρίων, ενώ είχε περάσει απαρατήρητη από τους ελέγχους των εταιρειών

«Φρέσκο» γάλα, μολυσμένο με την επικίνδυνη καρκινογόνα ουσία αφλατοξίνη Μ1 έχει ανιχνευθεί σε δύο κορυφαίες εταιρείες από τα κρατικά εργαστήρια ελέγχου, ενώ οι ίδιες οι βιομηχανίες στους δικούς τους ελέγχους το είχαν βγάλει… καθαρό!
Το συγκλονιστικό αυτό στοιχείο, που αποκαλύπτεται σήμερα από το «Π», έχει περιέλθει σε γνώση και της Επιτροπής Ανταγωνισμού, κατά την έρευνά της για το καρτέλ των γαλακτοβιομηχανιών, αλλά η υπόθεση έχει καλυφθεί από πέπλο σιωπής από όλες τις αρμόδιες αρχές, ακόμη και από τις δικαστικές.

Τα στοιχεία από την απόρρητη εισήγηση της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού δείχνουν ότι σε παλαιότερους ελέγχους το γάλα που θα επεξεργάζονταν δύο κορυφαίες βιομηχανίες για την παραγωγή του τελικού προϊόντος ήταν άκρως επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία:

Στη σελίδα 154 της εισήγησης, αναφέρονται στοιχεία που προκαλούν έντονες αμφιβολίες για την αξιοπιστία του συστήματος αυτοελέγχου που είναι υποχρεωμένες να εφαρμόζουν οι εταιρείες.

Ειδικότερα, αναφέρεται ότι ένα στα τρία (6 στα 18) δείγματα της ΔΕΛΤΑ και της ΦΑΓΕ που είχαν ελεγχθεί από τα κρατικά εργαστήρια του Ελληνικού Οργανισμού Γάλακτος είχαν βρεθεί θετικά στην επικίνδυνη ουσία αφλατοξίνη Μ1. Σημειώνεται ότι το 2006, μετά την έρευνα για το καρτέλ, η ΦΑΓΕ αποσύρθηκε από την αγορά του φρέσκου γάλακτος.

Τα ίδια δείγματα είχαν εξετασθεί από τις εταιρείες, στα δικά τους εργαστήρια αυτοελέγχου, αλλά όλα είχαν περάσει το τεστ, χωρίς να διαπιστωθεί η επιμόλυνση από την επικίνδυνη ουσία!

Σχολιάζοντας αυτό το εύρημα, σε υπόμνημά της προς την Επιτροπή Ανταγωνισμού, η ΜΕΒΓΑΛ υπογραμμίζει μεταξύ άλλων ότι «η αφλατοξίνη Μ1 είναι μία άκρως επικίνδυνη καρκινογόνος ουσία, η οποία τα τελευταία έτη ελέγχεται, ή εν πάση περιπτώσει θα έπρεπε να ελέγχεται, από όλες τις γαλακτοβιομηχανίες».

Η κατάθεση του κορυφαίου στελέχους της Vivartia (ΔΕΛΤΑ) σχετικά με τον έλεγχο της αφλατοξίνης δεν εμπνέει ιδιαίτερη αισιοδοξία για την αποτελεσματικότητά του. «Υπάρχει μία ουσία που περνάει στο γάλα όταν οι ζωοτροφές δεν είναι σωστές, όταν έχουν μεγάλη υγρασία, η οποία λέγεται αφλατοξίνη», αναφέρει ο κ. Γιαννακάκος. «Δεν κάνω αφλατοξίνες τον Αύγουστο. Θα κάνω μία φορά τον μήνα όταν η περίοδος είναι συγκεκριμένη, π.χ. Σεπτέμβριος – Οκτώβριος», προσθέτει, εννοώντας ότι την περίοδο αυτή είναι μεγαλύτεροι οι κίνδυνοι, λόγω της αυξημένης υγρασίας.

Όπως είχε αποκαλύψει το «Π» την περασμένη εβδομάδα, στελέχη των γαλακτοβιομηχανιών έχουν ομολογήσει ότι διέθεταν στην αγορά ως το 2004 μεγάλες ποσότητες ακατάλληλου γάλακτος, «παράνομου» με βάση τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές ποιότητας. Μάλιστα, ο κ. Γιαννακάκος είχε παραδεχθεί στα μέσα του 2007, όταν έδωσε την κατάθεσή του, ότι το σοβαρό πρόβλημα ποιότητας του ελληνικού φρέσκου γάλακτος ήταν και τότε υπαρκτό! Μέχρι το 2004, «οι βιομηχανίες έπαιρναν ό,τι είχε έστω και λίγο άσπρο χρώμα», έλεγε χαρακτηριστικά ο κ. Γιαννακάκος, ενώ η ΜΕΒΓΑΛ σε υπόμνημά της ομολογούσε ότι είναι «εσφαλμένη εντύπωση ότι το »εκτός προδιαγραφών» νωπό γάλα, δηλαδή το »παράνομο» γάλα – πρώτη ύλη, δεν περνάει στο τελικό προϊόν και ως εκ τούτου δεν ενέχει κινδύνους για την υγεία των καταναλωτών (λ.χ. δηλητηριάσεις κ.ά.)».

Η αναφορά στην αφλατοξίνη, που περιλαμβάνεται στην εισήγηση της Επιτροπής Ανταγωνισμού, δημιουργεί πολλά και σοβαρά ερωτήματα:

Τι έγινε όταν διαπιστώθηκε ότι σε τόσο μεγάλο ποσοστό δειγμάτων τα εργαστήρια των εταιρειών είχαν αποτύχει να εντοπίσουν την αφλατοξίνη;

Τι έγινε όταν εντοπίσθηκε η ουσία; Καταστράφηκε το γάλα πριν φθάσει στην κατανάλωση; Σε ποιον βαθμό εντοπίζονται και καταστρέφονται έγκαιρα οι ποσότητες με αφλατοξίνη;

Ποια είναι τα αποτελέσματα των μεταγενέστερων ελέγχων για την αφλατοξίνη;

Δεδομένου ότι η αφλατοξίνη δημιουργείται από κακή ποιότητα ζωοτροφών, στις οποίες αναπτύσσονται μύκητες, τι έχουν δείξει οι έλεγχοι στις ζωοτροφές;

Μήπως η εμφάνιση αφλατοξίνης στο ελληνικό γάλα συνδέεται με φαινόμενα παράνομης πρόσμειξης με εισαγόμενο γάλα, το οποίο προέρχεται από γειτονικές χώρες (Βουλγαρία, Σκόπια), δεδομένου ότι οι έλεγχοι των ζωοτροφών στη χώρα μας θεωρούνται σε γενικές γραμμές επαρκείς, ενώ και τα επίπεδα υγρασίας είναι αρκετά χαμηλά;

Πώς έχει κινηθεί η Δικαιοσύνη για την τιμωρία των υπευθύνων για τη μόλυνση του γάλακτος; Έχει στα χέρια του ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών όλα τα στοιχεία ή έχει κοινοποιηθεί από την Επιτροπή μόνο το πόρισμα για το γάλα, που δεν τα περιλαμβάνει; Γιατί ως τώρα δεν έχουν κινηθεί οι δικαστές που έχουν στα χέρια τους την «υπόθεση των κουμπάρων», στη δικογραφία της οποίας περιλαμβάνονται τα επίμαχα στοιχεία;

Σκάνδαλο στην Κύπρο

Την ώρα που στην Ελλάδα ουδείς διανοείται να συζητήσει για μολυσμένο γάλα για να μη θιγούν οι εταιρείες (ακόμη και το αποκαλυπτικό δημοσίευμα του «Π» «θάφτηκε» από τον Τύπο και τα ΜΜΕ, λέξη δεν γράφτηκε, λέξη δεν έβγαλε κανένα κανάλι), στην Κύπρο ξεσηκώθηκε θύελλα αντιδράσεων πριν από μερικές εβδομάδες, όταν διαπιστώθηκε εκτεταμένη μόλυνση φρέσκου γάλακτος από αφλατοξίνη.

Μεγάλες ποσότητες γάλακτος, αλλά και παγωτού, καταστράφηκαν πριν φθάσουν στους καταναλωτές, αλλά παρά την αντίδρασή τους αυτή, που στην Ελλάδα θα ήταν αδιανόητη, οι αρχές επικρίθηκαν για καθυστερημένες, σπασμωδικές αντιδράσεις και έλλειψη συντονισμού, ενώ χρειάσθηκε να παρέμβει και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας για να αντιμετωπιστεί η κρίση.

Συνάντηση Νέου ΙΝΚΑ και Ένωσης Ελληνικών τραπεζών για την προστασία των δανειοληπτών

Μετά από τηλεφωνική επικοινωνία που είχε σήμερα 16.10.2008, ο Πρόεδρος του Νέου ΙΝΚΑ Κωνσταντίνος Τσέκερης με τον Γενικό Γραμματέα της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών κ. Γκόρτσο, η συζήτηση των προτάσεων του Νέου ΙΝΚΑ προς τις Ελληνικές Τράπεζες για την προστασία των δανειοληπτών, θα καθοριστεί την ερχόμενη εβδομάδα. Θα σας κρατήσουμε ενήμερους τόσο για τον τόπο και χρόνο της συνάντησης όσο και για τα συμπεράσματα της.

To Nέο ΙΝΚΑ κατέθεσε ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ κατά παντός υπευθύνου για το θέμα της πορείας της τιμής των πετρελαιοειδών κατά το τρέχον έτος

Το Νέο ΙΝΚΑ προχώρησε σήμερα, 13/10/2008, στην κατάθεση, ενώπιον του κ. Εισαγγελέως Πλημμελειοδικών Αθηνών, της μηνυτήριας αναφοράς του κατά παντός υπευθύνου για το θέμα της πορείας της τιμής των πετρελαιοειδών κατά το τρέχον έτος. Ιδίως από τον Ιούλιο του 2008, οπότε άρχισε η ραγδαία μείωση των διεθνών τιμών του αργού πετρελαίου και μέχρι σήμερα

Με την μηνυτήρια αναφορά αυτή, που είχαμε προαναγγείλει από τις 3 Οκτωβρίου, υλοποιούμε μία ακόμα δράση μας υπέρ των Ελλήνων πολιτών – καταναλωτών, υπέρ της ελληνικής κοινωνίας, της οποία αποτελούμε αναπόσπαστο κομμάτι και εκφραστές.

Δεν είμαστε οπαδοί των μηνύσεων, όμως στην παρούσα φάση και μεταξύ των ελαχίστων μέσων άμυνας του πολίτη, αυτό ήταν το μοναδικό μέσο που διαθέταμε για να πέσει φως στο ζήτημα των τιμών των καυσίμων και, εάν αποκαλυφθούν ποινικές ευθύνες, να καταλογιστούν αυτές σε όλους τους υπεύθυνους.

Ως πολίτες είχαμε και θα έχουμε πάντα την αξίωση από τα όργανα της Πολιτείας, να δρουν έγκαιρα, να μας ενημερώνουν και να υπερασπίζουν τα συμφέροντα και τα δίκαια της συντριπτικής πλειονότητας των κατοίκων αυτής της χώρας.

Αφού η Πολιτεία, ο εκ του Συντάγματος προστάτης των συμφερόντων των πολιτών, απέχει εξ ορισμού και ιδεολογίας από τον δραστικό έλεγχο και την ρύθμιση της αγοράς, αφού κρίνει πως όλα είναι καλώς καμωμένα ή πως δεν χρειάζεται ειδική ρύθμιση, η δική μας θέση δεν μπορεί να είναι άλλη από την ενεργό και αποφασιστική δράση υπέρ της κοινωνίας.

Όταν και όπου διαπιστώνουμε ανακολουθίες και φαινόμενα που χρειάζονται διαφάνεια και έλεγχο, θα παρεμβαίνουμε με κάθε νόμιμο μέσο για να προστατεύσουμε τον πολίτη, για να αποκαλυφθεί η λειτουργία της αγοράς και να ελεγχθεί η νομιμότητα της λειτουργίας της.

Μετά την προαναγγελία της κατάθεσης μήνυσης και στην εβδομάδα που ακολούθησε οι τιμές των καυσίμων άρχισαν να μειώνονται. Αυτό δίνει το στίγμα της αξίας της δράσης μας, της δράσης του αδέσμευτου κοινωνικού καταναλωτικού κινήματος.

Η μηνυτήρια αναφορά μας εξετάζει την πορεία της τιμής του αργού πετρελαίου σε σχέση με τα παράγωγά του πετρελαιοειδή κατά το τρέχον έτος.

Επισημαίνουμε στην μήνυσή μας, με στοιχεία εξαχθέντα από τις ιστοσελίδες του υπουργείου Ανάπτυξης, την άμεση άνοδο των τιμών λιανικής πώλησης της βενζίνης και του πετρελαίου όταν οι διεθνείς τιμές του αργού πετρελαίου ανέβαιναν και την αναντίστοιχη πορεία της τιμής της βενζίνης, όταν οι τιμές έπεφταν ραγδαία και κάθετα.

Ζητούμε να πέσει άπλετο φως από την Δικαιοσύνη στην πρακτική αυτή.

Ως μάρτυρες έχουμε καλέσει υπηρεσιακούς παράγοντες, πολιτικούς, δημοσιογράφους, μέλη του καταναλωτικού κινήματος. Θα πρέπει όλοι μας να πάρουμε θέση, να ανακαλύψουμε τι συμβαίνει σε αυτό τον τόπο και τι το προκαλεί.

Συνοπτικά, η μηνυτήρια αναφορά μας αναφέρεται στα κατωτέρω αδιαμφισβήτητα πραγματικά περιστατικά:

Στο γεγονός ότι κατά τα έτη 2007 και 2008 παρατηρήθηκε σε διεθνές επίπεδο άνοδος των τιμών των καυσίμων, με αποτέλεσμα η τιμή του αργού πετρελαίου στην διεθνή αγορά να φθάσει έως τα 143,5 δολλάρια Η.Π.Α. το βαρέλι στα μέσα Ιουλίου 2008 ( πίνακας από την ιστοσελίδα του Υπουργείου Ανάπτυξης).

Στο γεγονός ότι κατά την άνοδο αυτή της τιμής παρατηρήθηκε σχεδόν άμεση προς τα άνω και ανάλογη αναπροσαρμογή της τιμής της βενζίνης και των λοιπών προϊόντων του πετρελαίου, με αποτέλεσμα η μέση τιμή της αμόλυβδης βενζίνης, που αποτελεί βασικό καταναλωτικό αγαθό, να φθάσει, κατά τα ανακοινωθέντα του Υπουργείου Ανάπτυξης, στην τιμή των 1,271 Ευρώ ανά λίτρο.

Στο γεγονός ότι σύμφωνα με γράφημα του Υπουργείου Ανάπτυξης που έχει την ευθύνη και την αρμοδιότητα του ελέγχου των τιμών κατά το διάστημα της αύξησης των τιμών του αργού πετρελαίου, η αύξηση της λιανικής τιμής της βενζίνης, ήταν αμέσως ανάλογη και ακολουθούσε την αύξηση της τιμής του αργού πετρελαίου.

Στο γεγονός ότι, κατόπιν της ανόδου αυτής και από τα μέσα Ιουλίου και ένθεν ακολούθησε σημαντική πτώση της τιμής του αργού πετρελαίου, η τιμή του οποίου αποκλιμακώθηκε ταχύτατα.

Έτσι, ήδη:

– στις 25/07/2008 η τιμή του αργού πετρελαίου ήταν 124,56 δολλάρια Η.Π.Α. ανά βαρέλι,

– στις 13/08/2008 ήταν 107,33 δολλάρια ανά βαρέλι ,

– στις 05/09/1998 ήταν 102,02 δολλάρια ανά βαρέλι,

– στις 12/09/2008 ήταν 96,65 δολλάρια ανά βαρέλι,

– στις 19/9/2008 ήταν 93,77 δολλάρια ανά βαρέλι,

– στις 26/9/12/2008 101,1 δολλάρια ανά βαρέλι

– στις 03/10/2008 στα 89,46 περίπου δολλάρια ανά βαρέλι

Υπήρξε δηλαδή μία συνολική πτώση της τιμής του αργού πετρελαίου κατά ποσοστό περίπου 37,5%.

Στο γεγονός ότι στο ίδιο αυτό διάστημα η μείωση της τιμής της βενζίνης στην λιανική πώλησή της προς τους καταναλωτές δεν ήταν καθόλου αντίστοιχη (ούτε αντίστοιχη της αναλογίας ανόδου της τιμής). Έτσι, στις 3/10/2008 η μέση τιμή πώλησης της αμόλυβδης βενζίνης ήταν 1,159 Ευρώ ανά λίτρο, μειωμένη μόλις κατά 0,112 Ευρώ ανά λίτρο σε σχέση με την ανώτατη του Ιουλίου 2008, ήτοι μειωμένη μόλις κατά ποσοστό 8,81%.

Αντίστοιχα:

– στις 4/4/2008 η τιμή του αργού πετρελαίου ήταν 102,34 δολλάρια Η.Π.Α. ανά βαρέλι και η μέση τιμή της αμόλυβδης βενζίνης 1,11 Ευρώ ανά λίτρο

– στις 5/9/2008 όπου υπάρχει αναλογία τιμής ανά βαρέλι πετρελαίου, ήτοι η τιμή του είναι 102,02 δολλάρια Η.Π.Α. η τιμή της αμόλυβδης είναι 1,20 Ευρώ το λίτρο.

Στο γεγονός ότι σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας:

Στις 11/7/2008, ένα βαρέλι αργού πετρελαίου είχε τιμή (σε Ευρώ) 90,62 Ευρώ.

Στις 5/9/2008, ένα βαρέλι αργού πετρελαίου είχε τιμή (σε Ευρώ) 71,6 Ευρώ.

Υφίσταται δηλαδή από τις 11/7/2008 μέχρι την 5/9/2008 μείωση τιμής ανά βαρέλι αργού πετρελαίου της τάξης του 20,9%, ενώ η μείωση της τιμής της βενζίνης στις 5/9/2008 ήταν της τάξης του 5,58%.

Στις 26/9/2008, ένα βαρέλι αργού πετρελαίου είχε τιμή (σε Ευρώ) 69,05 Ευρώ.

Στις 3/10/2008, ένα βαρέλι αργού πετρελαίου είχε τιμή (σε Ευρώ) 64,66 Ευρώ.

Αντίστοιχα στις 3/10/2008, η μείωση της τιμής ανά βαρέλι αργού πετρελαίου σε τιμές Ευρώ ήταν της τάξης του 28,64 %, ενώ η μείωση της τιμής της βενζίνης την ίδια ημέρα (3/10/2008) ήταν της τάξης του 8,81%.

Τα ανωτέρω στοιχεία καταδεικνύουν ότι στην αγορά των καυσίμων υφίσταται σαφές πρόβλημα που μεταφράζεται σε άμεση επιβάρυνση των καταναλωτών με πολλά εκατομμύρια Ευρώ, τα οποία καρπούνται (κατά τα διαφαινόμενα) αδικαιολογήτως παράγοντες της αγοράς.

Με κρίση της διαπιστωτική (κατά το μέρος που είναι βάσιμη) της ανωτέρω καταστάσεως, δημοσιεύτηκε στις 26/9/2008 στον τύπο η πληροφορία ότι μέσα στο ερχόμενο τρίμηνο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παραπέμπει την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για υπόθαλψη καρτέλ στα υγρά καύσιμα.

Αυτό που ζητούμε με την αναφορά μας ως ένωση καταναλωτών, και αφού φέρεται να υφίσταται ζήτημα αξίας εκατομμυρίων Ευρώ που θίγει ατομικά και συνολικά τους πολίτες καταναλωτές, είναι να διερευνηθεί από την Εισαγγελική και Δικαστική Αρχή, το ανωτέρω ζήτημα και θέμα σε όλη του την ποινική διάσταση, ήτοι να κληθούν και να καταθέσουν τις θέσεις τους επί των ανωτέρω άπαντες οι εμπλεκόμενοι φορείς, παραγωγής και εμπορίας των καυσίμων, όπως και οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς.

Στηρίζοντας την μηνυτήρια αναφορά μας, στα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Ανάπτυξης, είναι σαφές ότι εφόσον διαπιστωθεί από την εισαγγελική και δικαστική έρευνα, η διάπραξη παρανόμων πράξεων, ζητούμε και τον ποινικό κολασμό παντός κατά το νόμο υπευθύνου.

Τέλος το Νέο ΙΝ.ΚΑ. παρακολουθεί στενά το ζήτημα του πετρελαίου θέρμανσης και, εάν διαπιστώσει συμπεριφορές, που χρήζουν επίσης δικαστικής διερεύνησης, θα πράξει το καθήκον του απέναντι στους κατοίκους αυτής της χώρας.

Ο Έλληνας πολίτης πρέπει να γνωρίζει τι συμβαίνει και να επεμβαίνει μέσα από τους θεσμούς της κοινωνίας των πολιτών, μέσα από θεσμούς που τον εκφράζουν και έρχονται μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας, για την προστασία των δικαίων και δικαιωμάτων του.

ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ TOY NEOY INKA ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Το Νέο ΙΝΚΑ δημοσιοποίησε πριν από μέρες τις προτάσεις του για τις τράπεζες.

Οι προτάσεις που δημοσιοποιήθηκαν δεν είχαν τον γνωστό απλό τεχνικό χαρακτήρα και δεν αναφέρονταν στην ρύθμιση Αλογοσκούφη (τέτοιες έχουμε κάνει και μπορείτε να τις βρείτε στο Site του Νέου ΙΝΚΑ).

Το ζήτημα είναι η υπέρβαση του πλαισίου που τίθεται κάθε φορά από άλλους, η δημιουργία και προβολή αιτημάτων που ξεφεύγουν από την στενή τεχνική λογική. Αιτημάτων που αποτελούν τα ελάχιστα αυτονόητα για την κοινωνία και έρχονται να θεραπεύσουν τις δυσβάστακτες για τους πολίτες συνέπειες των τακτικών των τραπεζών.

Για τον λόγο της καλύτερης κατανόησης των προτάσεων θα πρέπει να αναφέρουμε τα ακόλουθα:

Α. ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ

Θίξαμε το ζήτημα διότι η διαφάνεια προστατεύει τους πολίτες και εξασφαλίζει την ομαλή λειτουργία του πιστωτικού συστήματος. Επί σειρά ετών λειτουργούν στις τράπεζες τα «άδυτα». Έτσι όσοι μιλούν σήμερα για αντοχές και σταθερότητα απλώς υποθέτουν, εικάζουν, ακόμα και εύχονται. Την πραγματική κατάσταση δεν την γνωρίζει κανείς, εκτός από μία ολιγάριθμη ομάδα ανθρώπων «εντός» της κάθε τράπεζας.

Είναι σαφές πως οι μηχανισμοί αυτοί δεν παρέχουν καμία ασφάλεια στον πολίτη που συναλλάσσεται με τις τράπεζες. Οφείλουν να τηρούν την διαφάνεια και να ενημερώνουν.

Β. ΘΕΣΠΙΣΗ ΟΡΙΩΝ ΣΤΟΝ ΤΟΚΟ

Το ζήτημα είναι πραγματικά τεράστιο, πολύπλευρο και μας αφορά όλους.

Από όποια πλευρά και να το δει κανείς, είναι αναγκαία η θέσπιση ανωτάτων ορίων στην τοκοφορία των τραπεζικών συμβάσεων.

Νομικά η πρόταση έχει ως βάση, την υποχρέωση απάλειψης της αισχροκέρδειας και της κατάχρησης δικαιώματος. Πρόκειται για ρύθμιση με αυξημένη τυπική ισχύ σε όλα τα Ευρωπαϊκά δίκαια και νομικό θεμέλιο της συνοχής μιας κοινωνίας.

Τι αφορά:

– Αφορά την κοινωνία μας και τους πολίτες που συναλλάσσονται με τις τράπεζες. Αφορά τους πολλούς, σχεδόν όλους και αυτούς προστατεύει, έναντι των λίγων που έχουν στα χέρια τους την διαχείριση του κινητηρίου μοχλού της σημερινής οικονομίας: το χρήμα. Η δραστηριότητά τους πρέπει να βρίσκεται εντός θεμιτών κοινωνικά ορίων για να μην γίνεται θηλιά στον λαιμό των Ελλήνων και παράγοντας που επηρεάζει αρνητικά την πορεία και το μέλλον της χώρας. Η απληστία και η κερδοσκοπία κάποιων ελαχίστων πρέπει να ελεγχθεί από τις κοινωνίες, ώστε να μην έχει την δυνατότητα να «καταδικάζει» εκατομμύρια ανθρώπους, κοινωνίες και κράτη.

– Αφορά την εθνική οικονομία και την ανάπτυξη της χώρας, δεν μπορεί το χρήμα στην Ελλάδα να είναι «ακριβότερο» από ό,τι στις άλλες χώρες της Ε.Ε. . Στις δύσκολες μέρες που έρχονται για την οικονομία υπό την παραγωγική της διάσταση, πρέπει η Ελλάδα να έχει την δυνατότητα να στηρίξει την παραγωγή και την ανάπτυξή της και αυτό γίνεται σε μεγάλο βαθμό με την συγκράτηση των επιτοκίων και καθορισμό πλαισίων και θεμιτών, μη καταχρηστικών, ορίων.

Ο νεο-φιλελευθερισμός απέτυχε σε όσα υποσχόταν στον πολίτη και ο τραπεζικός κλάδος είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Το πλαίσιο του «ελεύθερου ανταγωνισμού» είναι μία φενάκη με σχαστικό για την κοινωνία περιεχόμενο και τούτο αποδείχθηκε στο κλάδο – όπλο του νέο-φιλελευθερισμού: τον τραπεζικό τομέα. Όχι μόνο απέτυχε συνολικά και τοις πράγμασι κινούμενος αδηφάγα και επιθετικά απέναντι στις κοινωνίες και τους ανθρώπους , αλλά και απέδειξε τον αβάσιμο χαρακτήρα των θεωριών περί ελευθέρου ανταγωνισμού. Στον τραπεζικό τομέα δραστηριοποιούνται πολλές δεκάδες επιχειρήσεις, πολλές δεκάδες τράπεζες και κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για ολιγοπώλια που ελέγχουν την αγορά. Παραταύτα, οι αποκλίσεις στα προσφερόμενα προϊόντα, και κυρίως στον τόκο που αποτελεί το συμβατικό κέρδος για τις τράπεζες, ήταν μηδενικές και στην καλύτερη περίπτωση μηδαμινές έως ελάχιστες. Καταρρέει συνεπώς το θεώρημα ότι ο «ανταγωνισμός» λειτουργεί προς όφελος του πολίτη. Πάλι οι έχοντες τα μέσα καθορίζουν τις τιμές και στο σύστημα αυτό ανεξέλεγκτα, χωρίς γραμμές και δυνατότητες άμυνας από τις κοινωνίες, από τους πολλούς.

Για αυτούς και εκατοντάδες άλλους λόγους οφείλουμε ως κοινωνία να αυτοπροστατευτούμε από τους λίγους που θέλουν να κερδοσκοπούν, επιβάλλοντας κοινωνικώς αποδεκτά όρια στην δραστηριότητά τους. Για τους λόγους αυτούς προτείναμε δίκαιους τόκους και αξιώνουμε κανένα συνολικό ετήσιο επιτόκιο να μην είναι μεγαλύτερο από το διπλάσιο του επιτοκίου της Ε.Κ.Τ. ή το επιτόκιο διατραπεζικού δανεισμού (Euribor) + 80% . Εφαρμοστέο πάντα εκ των δύο το μικρότερο. Συνάμα κανένα επιτόκιο κατάθεσης δεν πρέπει να είναι μικρότερο από το επιτόκιο της Ε.Κ.Τ. μείον 0,5%. Αλλωστε, το περιθώριο κέρδους που προτείνουμε είναι ήδη πολύ υψηλό.

Γ. ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΔΑΝΕΙΩΝ & ΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ

Εάν το ζήτημα των τόκων και επιτοκίων είναι το κομβικό στην σύναψη της συμβατικής σχέσης και το κόστος του χρήματος, το ζήτημα της καταγγελίας είναι η λυδία λίθος στην εξομάλυνση της πρακτικής λειτουργίας μιας σύμβασης. Πρόκειται για ένα τεράστιο όπλο στα χέρια του δανειστή, εν προκειμένω των τραπεζών. Διότι με την καταγγελία της σύμβασης, ως έχει σήμερα, γίνεται απαιτητό το σύνολο του δανείου και όχι μόνο οι τυχόν καθυστερούμενες οφειλές. Το θέτουμε και πάλι στην πρακτική για να καταστεί ευρύτερα κατανοητό και να τεθεί στην κοινωνική του διάσταση: εάν κάποιος δανειστεί από ένα φίλο του π.χ. 50.000 Ευρώ και συμφωνήσει να του επιστρέφει το δάνειο καταβάλλοντας 2.000 Ευρώ τον μήνα, η καθυστέρηση μιας δόσης στην κοινωνική (ορθή) ηθική των συναλλαγών σημαίνει ότι καθυστερούν και οφείλονται άμεσα 2.000 Ευρώ και όχι ολόκληρο το δάνειο. Η συμπεριφορά του δανειστή να ζητηθεί ολόκληρο το δάνειο κρίνεται ως καταχρηστική κοινωνικά. Ο Αστικός Κώδικας, ένα νομοθέτημα που εκφράζει τα κοινωνικά ήθη αιώνων, στο άρθρο 807 δίνει την κοινωνική νομική προτροπή να μην υπάρχει συνολική καταγγελία του δανείου.

Όμως στην λειτουργία των τραπεζών έχει θεσπιστεί το ακριβώς αντίθετο: η λογική του στραγγαλισμού του προσώπου που αδυνατεί, έστω προσωρινά, να ανταποκριθεί ακριβόχρονα στις δανειακές υποχρεώσεις. Όχι μόνο χρεώνεται με επιπλέον τόκους και βάρη, αλλά κυρίως καθίσταται οφειλέτης τους συνόλου του δανείου, ενός χρηματικού ποσού που φυσικά και αυτονόητα, αδυνατεί να καταβάλλει. Η κοινωνική καταχρηστικότητα της συμπεριφορά των τραπεζών έγκειται στο αποτέλεσμα: όλη η περιουσία του καθίσταται πλέον αντικείμενο αναγκαστικής εκτέλεσης, αντικείμενο εκποίησης υπέρ της τράπεζας – δανείστριας. Πόσοι και πόσοι συμπολίτες μας καταστράφηκαν, αρρώστησαν και έχασαν πικραμένοι την ζωή τους με αιτία αυτές τις συμπεριφορές ; Ας κοιτάξουμε δίπλα μας, ας σκεφτούμε … . Ακόμα και σε κακό υπολογισμό, απρονοησία και κακή πρόβλεψη εκ μέρους του δανειολήπτη να οφείλεται η μερική αδυναμία του να καταβάλλει εμπρόθεσμα κάποιες δόσεις, αυτό με τίποτα δεν δικαιώνει τέτοιες επιθετικές συμπεριφορές εναντίον του και μην ξεχνάμε πως πολλές φορές η αδυναμία του οφείλεται σε γεγονότα που δεν θα μπορούσε να προβλέψει (μια ασθένεια, μια αλλαγή των οικονομικών συνθηκών, όπως αυτή που διανύουμε).

Για τους λόγους αυτούς προτείνουμε καμία συνολική καταγγελία δανείου ή πίστωσης να μην μπορεί να γίνει, εάν η συνολική εκκρεμής οφειλή δεν είναι μεγαλύτερη του 30% του συνολικού ποσού της πίστωσης/δανείου που κάθε φορά οφείλεται. Τα οφειλόμενα ποσά που είναι ληξιπρόσθεσμα (π.χ. δύο δόσεις δανείου) παραμένουν οφειλόμενα και μπορεί η τράπεζα να τα διεκδικήσει, αλλά μόνο αυτά και τίποτα παραπάνω. Στην περίπτωση αυτή τοκοφορία υπερημερίας μπορεί να εννοηθεί μόνο για το εκάστοτε κατά την σύμβαση απαιτητό ποσό (καθυστερούμενες δόσεις) και όχι για το σύνολο της συμβάσεως.

Επίσης, με δεδομένο ότι σήμερα ισχύει τρίμηνο διάστημα μέχρι να τεθεί το δάνειο σε οριστική καθυστέρηση, η εμπρόθεσμη καταβολή δύο δόσεων πρέπει να ανανεώνει το τρίμηνο και ο δανειολήπτης να χρεώνεται μόνο τον τόκο υπερημερίας για το διάστημα της καθυστέρησης.

Υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν πως οι τράπεζες καραδοκούν να αρπάξουν τις περιουσίες των δανειοληπτών τους, πως χαίρονται με το πρόβλημα του δανειολήπτη, εμείς ανοικτά δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε κάτι τέτοιο, καλούμε όμως τις τράπεζες να αποδείξουν το αντίθετο. Τους δίνουμε την ευκαιρία με την πρότασή μας να αποδείξουν το αντίθετο.

Σε κάθε περίπτωση οι προτάσεις μας αυτές αποπνέουν κοινωνική συναλλακτική δικαιοσύνη, προστατεύουν τους πολλούς έναντι των λίγων και για αυτό θα πρέπει να αποτελέσουν καθολικό κοινωνικό αίτημα που θα αποκαταστήσει την κοινωνική δικαιοσύνη και συνοχή.

Δ. ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΔΑΝΕΙΩΝ

Προτείνουμε την δυνατότητα επαναδιαπραγμάτευσης όλων των εκκρεμών, καθυστερούμενων ή καταγγελθέντων δανειστικών συμβάσεων. Είναι σαφές ότι, ιδίως σε μακροχρόνιες πιστωτικές σχέσεις, πρέπει να υπάρχει ελαστικότητα και ελευθερία των μερών να επανακαθορίσουν την συμβατική σχέση, χωρίς αγκυλώσεις, χωρίς επιβολή επαχθών όρων. Σήμερα οι ίδιες οι τράπεζες και οι συμβάσεις που επιβάλλουν είναι ιδιαίτερα ανελαστικές απέναντι στο ενδεχόμενο επαναδιαπραγμάτευσης, δεν το προβλέπουν καν !!!. Όταν και όπου υπάρχει επαναδιαπραγμάτευση οι όροι είναι ιδιαίτερα επαχθείς για τον δανειζόμενο. Μεγάλες προκαταβολές, υπερημερίες, υπέρογκοι τόκοι, τοκισμοί του συνόλου του δανείου, είναι μερικές μόνο από τις τακτικές που εφαρμόζουν. Ουσιαστικά αδύνατη είναι η επαναδιαπραγμάτευση σε μεγάλα δάνεια, όπως τα στεγαστικά, και οι όροι που επιβάλλουν οι τράπεζες είναι πάντα μονομερείς, «Λεόντιοι».

Είναι αυτονόητοι πως οι όροι της ζωής του δανειστή είναι πανεύκολο να ανατραπούν. Μπαίνοντας σε μία περίοδο ιδιαίτερης οικονομικής αβεβαιότητας η δυνατότητα επαναδιαπραγμάτευσης είναι ένα μέτρο αναγκαίο για την προστασία εκατομμυρίων ανθρώπων.

Ποια διαπραγμάτευση όμως εννοούμε ως δίκαιη και αποτελεσματική ; οπωσδήποτε όχι την σημερινή. Πρώτα απ’ όλα η τράπεζα μόνο με ειδική αιτιολογία και για συγκεκριμένους λόγους θα μπορεί να αρνηθεί την επαναδιαπραγμάτευση και τροποποίηση της δανειστικής σύμβασης. Τα δικαίωμά της πρέπει να περιοριστεί μόνο σε καθολική αδυναμία του δανειζόμενου υπάρχουσα κατά το χρόνο επαναδιαπραγμάτευσης και αποδεδειγμένη από δικαστικές αποφάσεις. Η τοκοφορία, το επιτόκιο δεν πρέπει να αλλάζει από την ρύθμιση, ισχύει αυτό που αρχικά ίσχυε, αφού δεν πρόκειται για νέα σύμβαση, νέο δάνειο, αλλά για ανανέωση ενός ήδη χορηγηθέντος. Με τον τρόπο αυτό, εάν ένα δάνειο με αρχική 10ετή διάρκεια, μεταβληθεί σε 15ετές, οι προβλεφθέντες αρχικά τόκοι δεν μεταβάλλονται από την ρύθμιση. Μετά την λήξη της αρχικά συμφωνηθείσας διάρκειας (π.χ. 10ετία), θα ισχύουν οι τότε υφιστάμενοι κατά ποσοστό τόκοι.

Οι ίδιες οι ελληνικές τράπεζες μπορούν να αντιληφθούν ότι μια ρύθμιση σαν αυτή τις κατατάσσει μεταξύ των μη εχουσών καθυστερήσεις και εκκρεμότητες. Κάποιες καταβολές θα ακολουθήσουν που θα τις βοηθήσουν να ξεπεράσουν τα όποια προβλήματα ρευστότητας.

Είναι μια λύση, που επιλύει ακριβοδίκαια τα πράγματα. Η δυνατότητα ανανέωσης και επαναρρύθμισης της δανειστικής σύμβασης, θα εξυπηρετήσει συνολικά την κοινωνία μας.

Ε. ΤΕΛΙΚΗ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

Επισημαίνουμε ότι έχουμε πολλάκις στο παρελθόν θέσει διάφορα ζητήματα και προτάσεις που ακούγονται από πολλούς τελευταία. Είναι ευνόητο πως είμαστε σε όλα σύμφωνοι, όπως στην κατάργηση του εξαμηνιαίου ανατοκισμού, στην προνομιακή για τις τράπεζες κεφαλαιοποίηση των τόκων, στον περιορισμό των συνολικών οφειλών, ιδίως όταν οι τόκοι υπερβαίνουν το κεφάλαιο, στον περιορισμό της κατάσχεσης της α’ κατοικίας. Συνπροτείνουμε και είμαστε αλληλέγγυοι σε τέτοιες προτάσεις, όμως το Νέο ΙΝΚΑ έρχεται να θέσει τα ζητήματα σε νέες βάσεις, με νέες προτάσεις που κατατείνουν και αποσκοπούν στην ύπαρξη μιας ελάχιστης, απαραίτητης για την κοινωνική συνοχή και συνέχεια, κοινωνικής προστασίας, μέριμνας και δικαιοσύνης, ιδίως στο θολό, αβέβαιο και έτι δυσοίωνο τοπίο του άμεσου μέλλοντος.

Αυτές είναι οι δικές μας θέσεις και θα αγωνιστούμε μέχρι τέλους, ως κομμάτι της κοινωνίας μας και ως εκφραστής των αγωνιών και αναγκών της, για μια κοινωνία δίκαιη, μια κοινωνία ισότητας και κοινής ευημερίας, μια κοινωνία ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

Lehman Brothers … Που είναι αλήθεια το Ελληνικό Δημόσιο;

Συνηθίσαμε χρόνια τώρα να βλέπουμε το δημόσιο να ενεργεί άνισα, ως εκπρόσωπος των συμφερόντων ελαχίστων και ως καταπιεστής των δικαιωμάτων των πολλών.

Συνηθίσαμε στην αναλγησία, στην αδιαφορία, στην απραξία των εκπροσώπων της Πολιτείας, όταν απλοί πολίτες θίγονταν.

Όσο και να έχουμε την εικόνα αυτή του κράτους, δεν μπορούμε να απεμπολήσουμε τα Συνταγματικά μας δικαιώματα. Δεν τα χαρίζουμε σε κανένα, δεν δημιούργησαν οι λίγοι αυτό το κράτος, αλλά οι πολλοί.

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τον λόγο που εκατοντάδες συνάνθρωποί μας βρέθηκαν μπλεγμένοι στον κυκεώνα της Lehman Brothers. Ίσως με τις επιδιώξεις πολλών να μην συμφωνούμε. Δεν παύουν όμως όλοι να είναι πολίτες αυτού του κράτους και να έχουν την αξίωση της προστασίας τους.

Το κράτος απέχει χαρακτηριστικά από οποιαδήποτε συνδρομή στους συμπολίτες μας αυτούς. Τίποτα δεν πράττουν τα όργανά του για να διερευνήσουν την ουσία της εδώ υπόθεσης. Καμία παρέμβαση, καμία μελέτη ουσίας, καμία γνώμη για τους όρους των εδώ συμβάσεων, ακόμα και όταν δια γυμνού οφθαλμού προκύπτει ότι μπορεί να υπάρχουν ζητήματα που γεννούν εδώ ευθύνες για τους μεταπράτες των «τοξικών» ομολόγων ή συμπεριφορές που κινούνται (τουλάχιστον) στα όρια του ποινικού νόμου. Ακόμα και τα ελάχιστα απλά μέτρα συνδρομής δεν υπάρχουν (π.χ. η Πρεσβεία μας στις Η.Π.Α. τι κάνει; κάποιον δικηγόρο δεν μπορεί να αναλάβει να ορίσει στις Η.Π.Α. το ελληνικό δημόσιο για να βοηθήσει τους πολίτες του;)

Χθες τα θύματα της Lehman είχαν μια συγκέντρωση στην Αθήνα και το ελληνικό δημόσιο ήταν επιδεικτικά απόν, ενώ το καθήκον του επέβαλλε να είναι παρόν, να καθοδηγήσει, να ενημερώσει.

Αδικαιολόγητη σιωπή και αποχή !!!

Η Πολιτεία σιωπά και απέχει από τα καθήκοντά της, από το καθήκον προστασίας και συνδρομής του πολίτη.

Δεν θα αναρωτηθούμε ποιος είναι ο ρόλος όσων ενσαρκώνουν τα πολιτειακά αξιώματα, απαιτούμε όμως, σε όποιο Θεό τελικά και εάν πιστεύουν, να κάνουν το καθήκον τους.

Θεώρηση των μέτρων Αλογοσκούφη και προτάσεις του Νέου ΙΝΚΑ

Ως γνωστόν τα μέτρα Αλογοσκούφη αποτελούν αντιγραφή άλλων προτάσεων που πριν από μήνες καταψήφισε …

Αναφερόμαστε στο φλέγον ζήτημα των στεγαστικών δανείων και προτείνουμε τα εξής:

Α. Ως προς το μέτρο των 20.000 Ευρώ:

Η πραγματικά αποτελεσματική ρύθμιση θα είχε ως βάση και το δικαίωμα καταγγελίας της σύμβασης.

Όταν για μια οφειλή δόσεων, π.χ. 5.000 Ευρώ, που μπορεί να έχει πρόσκαιρο χαρακτήρα καταγγέλλεται από την τράπεζα ένα δάνειο 100.000 – 150.000 Ευρώ, αυτό σημαίνει ότι γίνεται απαιτητό ολόκληρο το ποσό του δανείου όχι μόνο το πράγματι οφειλόμενο ποσό των 5.000 Ευρώ. Τούτο σημαίνει ότι το σπίτι εκπλειστηριάζεται (δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα στεγαστικά δάνεια κάτω των 20.000 Ευρώ) για μία οφειλή που θα μπορούσε να ρυθμιστεί με άλλο τρόπο.

Άρα η ορθή παρέμβαση είναι πρέπει να περιλαμβάνει και τα ακόλουθα:

• δικαίωμα του δανειολήπτη και υποχρέωση της τράπεζας να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους του δανείου σε περίπτωση που υφίσταται μεταβολή των συνθηκών και των δυνατοτήτων του (με το παλαιό επιτόκιο για τον προβλεπόμενο αρχικά χρόνο του δανείου και με νέο μόνο για τον περαιτέρω τυχόν χρόνο).

• δικαίωμα καταγγελίας σύμβασης: πρέπει να επιμηκυνθεί ο χρόνος του δικαιώματος καταγγελίας της σύμβασης εκ μέρους της τράπεζας, σε περίπτωση κατά την οποία ο δανειολήπτης επανέρχεται σε καταβολές. Με δεδομένο ότι σήμερα ισχύει τρίμηνο διάστημα μέχρι να τεθεί το δάνειο σε οριστική καθυστέρηση, η εμπρόθεσμη καταβολή δύο δόσεων πρέπει να ανανεώνει το τρίμηνο και ο δανειολήπτης να χρεώνεται μόνο τον τόκο υπερημερίας.

• δικαίωμα τοκοφορίας για την τράπεζα σε περίπτωση καταγγελίας μόνο κατά το πράγματι εκάστοτε καθυστερούμενο ποσό και όχι για το σύνολο του δανείου.

Οι λύσεις αυτές διευκολύνουν και τις τράπεζες, στην παρούσα συγκυρία, καθώς η επαναδιαπραγμάτευση δίδει την εικόνα της ανανέωσης της δανειστικής σύμβασης και όχι της επισφάλειας της απαίτησης.

Β. Αυξάνεται από το 1/3 στο 100% της τιμής πρώτης προσφοράς το ποσό της εγγύησης που απαιτείται για τη συμμετοχή στον πλειστηριασμό.

Μέτρο καθαρά υπέρ των τραπεζών, καθώς η εγγύηση γίνεται με τραπεζική επιταγή που έχει σημαντική προμήθεια, αλλά και προϋποθέτει την κατάθεση στην τράπεζα του αντιστοίχου χρηματικού ποσού (με VALEUR). Αποκλείεται συνεπώς σειρά ενδιαφερομένων απλών ιδιωτών και οι μόνοι που μπορούν να κινηθούν είναι είτε οι ιδιώτες κεφαλαιούχοι (τα γνωστά «κοράκια») είτε οι ίδιες οι τράπεζες.

Γ. Πέρα από τα ανωτέρω, προτεινόμενα πρέπει να θεσπιστεί το δικαίωμα του δανειολήπτη να μεταβιβάσει απευθείας το ακίνητο και το δάνειο ως έχει εν συνόλω, σε τρίτο πρόσωπο. Η τράπεζα να μπορεί να αρνηθεί μόνο για συγκεκριμένους λόγους, όπως η μεγάλη αφερεγγυότητα του τρίτου (όχι απλή εγγραφή στον «Τειρεσία»).

Δ. Πρέπει επίσης να προστατευθεί ο δανειολήπτης από το ενδεχόμενο να εκπλειστηριαστεί το ακίνητό του και να εξακολουθήσει να οφείλει χρήματα στην τράπεζα (συχνό φαινόμενο).

Η πρόταση έχει δύο σκέλη :

• περιορισμός των δικαιωμάτων της τράπεζας στην εικόνα – οφειλή εκ του δανείου κατά το χρόνο του πλειστηριασμού (όχι τόκοι μέχρι την λήξη του δανείου, αλλά μέχρι την ημέρα της διανομής του προϊόντος του πλειστηριασμού)

• λήξη της εκ δανείου συμβατικής υποχρέωσης του δανειολήπτη με την εκπλειστηρίαση, εφόσον ικανοποιηθεί προνομιακά η τράπεζα για όλο το ποσό της υποθήκης. Η δανειστική σύμβαση και το ποσό της προσημείωσης υποθήκης, αφορούν συγκεκριμένο ακίνητο και έχουν τύχει της έγκρισης της τράπεζας, ας αναλάβει λοιπόν και αυτή τον συμβατικό κίνδυνο (εάν π.χ. χορήγησε στεγαστικό δάνειο πάνω από την αξία του ακινήτου).

Ε. Το μέτρο της απαγόρευσης πλειστηριασμού ακινήτων σε τιμή κατώτερη της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου, είναι αμφιλεγόμενο. Με μία φούσκα αξιών και αντικειμενικών τιμών στα ακίνητα, ο μόνος ενδιαφερόμενος θα είναι η τράπεζα …, η οποία αγοράζει ένα ακίνητο πληρώνοντας εν μέρει με κεφαλαιοποιηθέντες τόκους όλης της διάρκειας του δανείου (διότι η δανείστρια τράπεζα ως 1ος ενυπόθηκος δανειστής προηγείται κατά την διανομή του πλειστηριάσματος).

ΣΤ. Τέλος, καθιέρωση ανωτάτου ορίου συνολικού επιτοκίου δανεισμού καταναλωτικής πίστης, στο επιτόκιο της Ε.Κ.Τ. Χ 2 ή στο Euribor + 80% (όποιο είναι χαμηλότερο εκ των δύο).

Τι απαιτούμε από τις τράπεζες;

Οι θεωρίες της ελεύθερης αγοράς παρήλασαν πάνω στα σώματα δισεκατομμυρίων ανθρώπων, τους απομύζησαν. Θερίζοντας την ίδια την τοξικότητά τους παρήκμασαν και οι ίδιες …

Η απληστία, η κοινωνική αναλγησία και η ανακολουθία σαν βόμβα κατέστρεψαν τους δημιουργούς τους. Οι ίδιοι μπορούν να πιστεύουν ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα και πιο προσοδοφόρα για τους ίδιους, όμως ο πλανήτης μας δεν θα είναι ο ίδιος σε δύο χρόνια.

Το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα βρίσκεται σε τεράστια δίνη με άγνωστα αποτελέσματα. Κοντά του και το Ελληνικό, ένα κομμάτι του, που δεν διέφερε και πολύ.

Μερικοί ψίθυροι, μερικές λέξεις αρκούν για να το κλονίσουν ανεπανόρθωτα και να το καταστρέψουν.

Με τόση εχθρότητα που έδειξε στην κοινωνία, με τόση σκληρότητα και αναλγησία, με τόση προσήλωση σε αδικαιολόγητα άδικα και ανθρωποβόρα κέρδη, ίσως να του έπρεπε από την κοινωνία και τους πολίτες, η ίδια σκληρότητα.

Χρόνια μιλούσαμε για την συμπεριφορά και τις επιδιώξεις των τραπεζών, επί χρόνια ζητούσαμε δικαιοσύνη στις συναλλαγές, ανθρωπιά, ευθύνη απέναντι στην κοινωνία και εισπράτταμε επιδείξεις ισχύος από τις τράπεζες, ενώ εκείνες εισέπρατταν αδικαιολόγητα, υπέρογκα υπερκέρδη, που προέρχονταν από τον ιδρώτα και τις αγωνίες αυτής της κοινωνίας.

Τώρα η ύπαρξη των τραπεζών κρέμεται ακόμα και από μερικές λέξεις, μερικά παραπάνω «ίσως» … . Κάτι παραπάνω να περιέχει αυτό το κείμενο, μια μικρή έκφραση ανταπόδοσης στην συμπεριφορά των τραπεζιτών και θα είναι αρκετή για να γεννήσει θύελλες. Εμείς δεν σπείραμε τους ανέμους … άλλοι τους έσπειραν.

Δεν θα σταθούμε αλληλέγγυοι στις τράπεζες, δεν έχουμε λόγο να το κάνουμε μετά από τόση σκληρότητα απέναντι στην κοινωνία. Τους δίνουμε απλώς μια τελευταία ευκαιρία να αποδείξουν ότι συμμερίζονται τις δίκαιες ανάγκες αυτής της κοινωνίας, μια ευκαιρία να αποδείξουν ότι αξίζουν έστω την ανοχή των πολιτών, του μικροκαταθέτη, του μικροεπιχειρηματία, του καταναλωτή που δανείζεται για να επιβιώσει.

Αυτά που σήμερα αξιώνουμε και απαιτούμε από τις τράπεζες, δεν είναι μόνο αιτήματα δίκαια, βάσιμα και αυτονόητα, αλλά αποτελούν την ελάχιστη εγγύηση ότι δεν θα ξανασυμβούν τα ίδια φαινόμενα ασυδοσίας και κοινωνικής σκληρότητας και επιθετικότητας. Εάν θέλουν τα σημερινά τραπεζικά μορφώματα να έχουν θέση στο μέλλον των κοινωνιών, πρέπει να αλλάξουν πορεία, να γίνουν κομμάτι τους.

Α. Διαφάνεια … λέξη άγνωστη για τις τράπεζες ακόμα και σήμερα, τα «άδυτα» των τραπεζών πρέπει να παύσουν να υπάρχουν. Είναι η ελάχιστη υποχρέωση και εγγύηση απέναντι στους πελάτες τους, απέναντι στην κοινωνία, να έχουν οι τράπεζες στην διάθεση των πελατών τους, στην διάθεση της κοινωνίας τα στοιχεία τους για να μπορούμε να κρίνουμε και να παρεμβαίνουμε μέσα από τους πολιτειακούς θεσμούς για να διορθώνουμε τις πιθανές στρεβλώσεις της απληστίας και της ανοησίας κάποιων.

Β. Τόκοι, επιτόκια. Κάποιοι μεταξύ μας, μελετητές της ιστορίας, θεωρούν τον τόκο τοξίνη, δηλητήριο της κοινωνικής ζωής. Αν πρέπει να υπάρχουν τράπεζες, οι τόκοι δεν θα πρέπει να δηλητηριάζουν τόσο έντονα την κοινωνία και τις δραστηριότητες των ανθρώπων. Η απελευθέρωση της καταναλωτικής πίστης, η ανεργία, οι χαμηλοί μισθοί, οι ανάγκες που επιβλήθηκαν ευνόησαν την κερδοσκοπία. Εκατομμύρια άνθρωποι εργάζονται για να πληρώνουν ένα μέρος του ημερομισθίου τους σε κερδοσκοπικούς τόκους τραπεζών, ένα μέρος από τα 25 Ευρώ του μεροκάματου το παίρνουν άδικοι τόκοι. Η μέχρι σήμερα λειτουργία των τραπεζών απέδειξε μιαν ασυδοσία που χρήζει ρύθμισης. Απαιτούμε δίκαιους τόκους, απαιτούμε κανένα συνολικό ετήσιο επιτόκιο να μην είναι μεγαλύτερο από το διπλάσιο του επιτοκίου της Ε.Κ.Τ. ή το επιτόκιο διατραπεζικού δανεισμού (Euribor) + 80% . Εφαρμοστέο πάντα από τα δύο το μικρότερο. Συνάμα κανένα επιτόκιο κατάθεσης δεν πρέπει να είναι μικρότερο από το επιτόκιο της Ε.Κ.Τ. μείον 0,5%.

Είναι μια δίκαιη λύση για όλους. Μια λύση που δεν αφήνει την αυθαιρεσία να γίνεται βρόγχος στο λαιμό της κοινωνίας .

Γ. Καταγγελία δανείων. Τεράστια η σκληρότητα. Σε ένα κόσμο που τρέχει, που αλλάζει δραματικά, το μόνο πράγμα που ήταν σταθερό και ακλόνητο ήταν οι τραπεζικές απαιτήσεις. Οι τράπεζες επέβαλλαν έναν άγριο κανόνα στις καταγγελίες των συμβάσεων. Καταγγελία της σύμβασης μετά την καθυστέρηση μιας δόσης και – μετά από αγώνες του καταναλωτικού κινήματος – τριών. Συνάμα και για τις επιχειρήσεις, χίλιοι δυο άλλοι λόγοι καταγγελίας και στραγγαλισμού. Ετσι ένα δάνειο π.χ. 150.000 Ευρώ μπορούσε να καταγγελθεί και να γίνει ολόκληρο απαιτητό, εάν κάποιος χρωστούσε 2.000 – 3.000 Ευρώ. Η οφειλή των 3.000 Ευρώ γινόταν αυτόματα 150.000 Ευρώ και πώς να ανταποκριθεί κάποιος στις 150.000 Ευρώ, όταν δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις 3.000; Παραλογισμός απόλυτος, ένας παραλογισμός που οδήγησε στην καταστροφή και εκποίηση περιουσιών, κόπων μιας ζωής. Ποιοί ήταν πάλι οι ευνοημένοι;

Επιχειρήσεις, πελάτες των τραπεζών επί δεκαετίες, άνθρωποι από την επιχειρηματικότητα των οποίων οι τράπεζες είχαν κερδίσει τεράστια ποσά καταστράφηκαν, γιατί οι συμβάσεις τους καταγγέλθηκαν από τις τράπεζες στην πρώτη δύσκολη στιγμή, γιατί έκλεισαν οι πιστωτικές γραμμές, γιατί οι τράπεζες δεν κάλυψαν τους πελάτες τους με ελάχιστα ποσά.

Αξιώνουμε το δίκαιο, το ορθό. Καμία συνολική καταγγελία δανείου ή πίστωσης δεν μπορεί να γίνει, εάν η εκκρεμής οφειλή δεν είναι μεγαλύτερη του 30% του συνολικού ποσού της πίστωσης. Αντίστοιχη υποχρέωση έχουν οι τράπεζες απέναντι στους επαγγελματίες. Τα οφειλόμενα ποσά που είναι ληξιπρόσθεσμα (π.χ. δύο δόσεις δανείου) παραμένουν οφειλόμενα και μπορεί η τράπεζα να τα διεκδικήσει, αλλά μόνο αυτά και τίποτα παραπάνω. Στην περίπτωση αυτή, τοκοφορία υπερημερίας μπορεί να εννοηθεί μόνο για το εκάστοτε κατά την σύμβαση απαιτητό ποσό (δόσεις) και όχι για το σύνολο της συμβάσεως.

Αυτή είναι μία ακόμα δίκαιη, πραγματιστική λύση για όλους, μια λύση που συμμερίζεται το κοινωνικό γίγνεσθαι, μια λύση ουσίας.

Δ. Επαναδιαπραγμάτευση δανείων. Οι συνθήκες αλλάζουν και οι άνθρωποι βρίσκονται εκκρεμείς και αβέβαιοι, κάποιος ασθένησε, κάποιος έχασε την δουλειά του και ψάχνει για νέα. Επιτρέπεται Ελληνες να στέκεται από πάνω του το χέρι της τράπεζας με την δαμόκλεια σπάθη; Αυτό δυστυχώς συνέβαινε μέχρι σήμερα.

Σήμερα και υπό τις υπάρχουσες συγκυρίες, αλλά και όσα δυσοίωνα προβλέπονται, αξιώνουμε την επαναδιαπραγμάτευση όλων των δανειστικών συμβάσεων που έχουν τεθεί σε οριστική καθυστέρηση, όλων των συμβάσεων που κατ’ εφαρμογή αδίκων όρων χαρακτηρίστηκαν ληξιπρόθεσμες και απαιτητές, αλλά και των συμβάσεων όσων βλέπουν ότι υπό τους νέους όρους δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν.

Μπορεί κάποιος να μην μπορεί πλέον να ανταποκριθεί στην δόση των 1.000 Ευρώ αλλά να μπορεί στα 600, στα 500. Πρέπει να έχει το δικαίωμα να επιλέξει μια νέα ρύθμιση, χωρίς υπέρογκες προκαταβολές και αξιώσεις εξωφρενικών τόκων. Η τοκοφορία δεν αλλάζει από την ρύθμιση. Δηλαδή, εάν ένα δάνειο είχε δεκαετή διάρκεια, οι προβλεφθέντες αρχικά τόκοι δεν μεταβάλλονται από την ρύθμιση. Μετά την λήξη της αρχικά συμφωνηθείσας διάρκειας, θα ισχύουν οι τότε υφιστάμενοι κατά ποσοστό τόκοι.

Η λύση αυτή αποτελεί, όχι μόνο μια λύση δίκαιη για την κοινωνία, αλλά και μια λύση που θα λύσει τα χέρια των τραπεζών, που θα βελτιώσει την εικόνα τους στο διεθνές πεδίο. Τους δίνουμε την ευκαιρία να αποδείξουν ότι σκοπός τους δεν είναι να γίνουν μετά την κρίση αυτή δυνάστες, αλλά αρωγοί της κοινωνικής δραστηριότητας.

Αυτές είναι σε γενικές γραμμές οι θέσεις μας.

Είναι σαφές τι απαιτούμε ως κοινωνία.

Είναι σαφές ότι στην στροφή αυτή της ιστορίας, η κοινωνία αντιλαμβάνεται ποιος φταίει και γιατί. Καθώς κατέρρευσαν τα ψευδοθεωρήματα που έκρυβαν την αλήθεια, φάνηκε καθαρά πως συμπεριφορές αυθαίρετες, ασύδοτες και αντικοινωνικές δημιουργούν πάντα χάσματα και τραγέλαφους.

Τείνουμε ένα χέρι ανοχής, προτείνουμε τα ελάχιστα δίκαια, θα εκτιμήσουμε μόνο την άμεση ανταπόκριση.

Καλούμε την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών σε συζήτηση και συμφωνία επί των ανωτέρω ζητημάτων, στα γραφεία του ΝEOY ΙΝΚΑ (Λεωφ. Κηφισίας, αρ. 5), την ερχόμενη Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008 και ώρα 13:00 μ.μ. .

ΦΟΒΗΘΗΚΑΝ ΤΗΝ ΜΗΝΥΣΗ;

Όταν διεκδικούμε το δίκιο μας κερδίζουμε.

Το θέμα της τιμής των πετρελαιοειδών άγεται και φέρεται εδώ και αρκετούς μήνες και βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των πολιτών.

Μας αφορά βεβαίως όλους άμεσα.

Διαπιστώσαμε όπως και όλοι οι Ελληνες, ότι, ενώ η τιμή του αργού πετρελαίου αποκλιμακώνεται, η τιμή των πετρελαιοειδών παραμένει σε υψηλότατα επίπεδα.

Επειδή ουσιαστικές απαντήσεις δεν λαμβάναμε από κανέναν υπεύθυνο και αρμόδιο, οι εθελοντές νομικοί μας συνέταξαν την προηγούμενη Πέμπτη, 2 Οκτωβρίου μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπευθύνου για το θέμα των αδικαιολόγητα υψηλών τιμών των πετρελαιοειδών. Ορίστηκε δε η σύγκληση εκτάκτου Δ.Σ. της ενώσεώς μας, για την έγκριση της κατάθεσής της μηνύσεως (και αυτής για τα δημητριακά) την Δευτέρα 6/10/2008.

Την Παρασκευή 3/10/2008 στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΛΤΕΡ και στο δελτίο ειδήσεων (Α. Παυλόπουλος), όπως και την Κυριακή 5/10/2008, στον τηλεοπτικό σταθμό MEGA (εκπομπή «MEGA Σαββατοκύριακο») εκπρόσωπος της ενώσεώς μας, αναφέρθηκε στις μηνύσεις αυτές, στο περιεχόμενό τους, στο έκτακτο Δ.Σ. και στην κατάθεσή αυτών στην Εισαγγελία Πρωτοδικών μέσα στην τρέχουσα εβδομάδα.

Μετά ταύτα, τα διυλιστήρια προέβησαν την Τρίτη 7/10/2008, σε «γενναία» μείωση της τιμής των πετρελαιοειδών κατά 10 περίπου Ευρώ ανά μετρικό τόνο, περίπου 10 Ευρώ ανά λίτρο !!! .

Υποθέτουμε βάσιμα ότι η μείωση αυτή έρχεται ως αποτέλεσμα της πίεσης που άσκησε η ένωσή μας.

Δηλώνουμε ότι όπως και να έχουν τα πράγματα, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την προστασία των καταναλωτών και τα δικαιώματά τους, με κάθε μέσο και δυνατότητα που ο νόμος μας παρέχει.

Η κοινωνία πρέπει να νοιώσει για τα καλά ότι μπορεί να διεκδικήσει τα δικαιώματά της και να νικήσει.

Ως ενεργό τμήμα της, τουλάχιστον εμείς μπορούμε να της το εγγυηθούμε και να την προτρέψουμε και καλέσουμε να ενεργοποιηθεί στις επιτροπές μας.