Το τραίνο του Γιωργάκη… ένα παραμύθι για τις κόρες μου…

Παλιά το τραίνο το αγόρασε ο πατέρας του, ήταν παλιός σιδηροδρομικός ο παππούς του, πήγαινε καλά, είχε επιβάτες το τραίνο, αλλά το κατέστρεψε ένας ψηλός που τα είχε πάρει από τον ανταγωνισμό.

Μετά το τραίνο του παππού το πήραν κάτι στρατιωτικοί, το επέταξαν γιατί του πετούσαν κονσερβοκούτια λέει κάτι αλήτες: «η συμμορία με τα κόκκινα ρούχα». Εκεί να δείτε παιδιά μου δόξες το τραίνο, μέχρι πουλιά του έβαλαν επάνω.

Το τραίνο επί επιτάξεως γνώρισε μεγάλη δόξα, δεν υπήρχε βλέπεις άλλο τραίνο, απαγορευόταν. Άσε που το είχαν χρηματοδοτήσει κάτι καλοί άνθρωποι από το εξωτερικό, ο θείος Σαμ και κάτι άλλοι. Όλοι με το τραίνο αυτό ταξίδευαν, πατριώτες, μητροπολίτες, οικογενειάρχες. Άσε που είχε και ησυχία, όποιος άνοιγε το στόμα του να ενοχλήσει το συνταγματάρχη που το οδηγούσε, τον πέταγαν αμέσως έξω από το τραίνο, στα ξεροβούνια, στα βράχια, όπου έβρισκαν … . Έτσι παιδιά μου στο τραίνο επικρατούσε ησυχία, τάξις και ασφάλεια (και λέω ασφάλεια γιατί δεν ενοχλούσε κανένας τον μηχανοδηγό). 

Είχε όμως ένα πρόβλημα το τραίνο, οι συνταγματάρχες δεν άνοιγαν τα παράθυρα να μπει καθαρός αέρας και έτσι το τραίνο άρχισε να μυρίζει άσχημα. Μια μέρα, κάτι παιδιά έκαναν πολλή φασαρία, φώναζαν γιατί τα παράθυρα του τραίνου δεν τα άνοιγαν οι μεγάλοι να μπει μέσα καθαρός αέρας, φυσικά το τραίνο βρωμούσε από την μπόχα. Το τραίνο ταρακουνήθηκε από τις φασαρίες των παιδιών και πήγε να σταματήσει, τότε οι συνταγματάρχες έσπασαν την πόρτα του βαγονιού που ήταν μέσα τα παιδιά και … τι ξύλο έφαγαν τα παλιόπαιδα, ακούς να θέλουν καθαρό αέρα, να φύγει η μπόχα; να κρυώσουν οι καθώς πρέπει επιβάτες της Α’ θέσεως ; 

Τέλος πάντων, επειδή η μπόχα είχε παραγίνει, οι συνταγματάρχες τσακώνονταν μεταξύ τους, μιλήσανε και με τους χρηματοδότες τους και αποφάσισαν να το αφήσουν το τραίνο να το πάρει άλλος. Το πήρε λοιπόν μετά ένας στρατηγός, αλλά και αυτός φοβόταν, ήταν μεγάλος άνθρωπος και το έδωσε σε ένα θείο, Έλληνα βέβαια που ζούσε πριν στην Γαλλία. Αυτός το είχε και παλιά το τραίνο, αλλά θέλεις η Βασίλισσα που είχε αρχίσει και δεν τον χώνευε (παλιά ήταν πολύ φίλη του), θέλεις που έλεγε ότι είχε επιβάτες το τραίνο και έβαζε δέντρα για επιβάτες είχε φύγει και το είχε αφήσει το τραίνο σε κάτι άλλους.

Έτσι ήρθε αυτός, τον θέλανε και οι χρηματοδότες, είπαν πως εάν δεν το πάρει αυτός το τραίνο και το πάρει κανένας άλλος θα το ξαναπάρουν οι στρατιωτικοί που δεν άνοιγαν τα παράθυρα να μπει ο αέρας. Έτσι το πήρε το τραίνο ο θείος, βέβαια τα παράθυρα ήταν μισάνοιχτα και υπήρχαν και σιδηροδρομικοί σε κάθε βαγόνι που έλεγχαν μήπως άνοιγε κανείς λίγο παραπάνω το παράθυρο. Είχαν αρχίσει πολλοί επιβάτες να φωνάζουν ότι το τραίνο βρωμάει πάλι, ότι δεν πάει καλά, ότι πρέπει να γίνουν αλλαγές και τελικά το τραίνο το άφησε ο θείος, που έγινε τώρα σταθμάρχης και το πήρε ο μπαμπάς του Γιωργάκη. 

Αυτός τα άνοιξε τα παράθυρα για λίγο καιρό, μπήκε καθαρός αέρας, σηκωθήκαν και οι γυναίκες πήγαν έκατσαν δίπλα στους άντρες τους (γιατί πριν τις είχαν και κάθονταν πιο πίσω). Όμως οι επιβάτες της Α’ θέσης διαμαρτύρονταν παιδιά μου, θέλεις που με τον καθαρό αέρα αυτοί κρύωναν και κινδύνευαν να αρρωστήσουν, σηκώθηκαν και κάτι άλλοι από τα πίσω βαγόνια και τους έλεγαν πολύ καθίσατε εσείς, σηκωθείτε να κάτσουμε στις πολυθρόνες και εμείς, τέλος πάντων και για να μην σας λέω πολλά, τα παράθυρα άρχισαν να ξανακλείνουν. Τώρα οι επιβάτες της Α’ θέσης ήταν πιο σίγουροι ότι δεν θα κρυώσουν.  

Μετά ακούστηκε κάτι ότι είχε έλθει ένας τύπος που μοίραζε σε όλους λεφτά που δεν ήταν δικά του και ότι είχαν πάρει από αυτά ο μηχανοδηγός, (ο μπαμπάς του Γιωργάκη) και κάτι άλλοι υπεύθυνοι του τραίνου. Ξέχασα να σας πω ότι τον Γιωργάκη τον είχαν βάλλει στο βαγόνι με τα παιδιά να τα προσέχει, γιατί με τον προηγούμενο που είχαν βάλει γίνονταν φασαρίες. Τέλος πάντων γίνονταν φασαρίες στο τραίνο, φώναζαν και οι μητροπολίτες γιατί θέλανε να τους πάρουνε την αγιαστούρα που έκρυβαν τα λεφτά, έγινε πανικός στο τραίνο.

Στις φασαρίες πρώτος ήταν ένας ψηλός, τον θυμάστε τον ψηλό που είχε διώξει από το τραίνο τον παππού του Γιωργάκη, ε, αυτός ο ίδιος ήταν !!! Ήταν τόσα χρόνια μέσα στο τραίνο και περίμενε.

Τότε ο μπαμπάς του Γιωργάκη αρρώστησε, λένε ότι έπινε πολύ, είχε και μια φίλη μικρή που συνέχεια του ζητούσε πράγματα που δεν ήταν για την ηλικία του, είχε και το τραίνο να οδηγεί αρρώστησε. Έτσι μετά από λίγο καιρό με την βοήθεια και κάποιων που έλεγαν ότι δεν τον θέλουν γιατί θα πουλήσει το τραίνο στους χρηματοδότες, ο ψηλός κύριος έγινε αυτός μηχανοδηγός.  

Υποσχέθηκε και αυτός, όπως και οι προηγούμενοι μηχανοδηγοί ότι θα κάνει πολλά καλά πράγματα για το τραίνο, όμως μόνο αυτός και η Α’ θέση περνούσε καλά, στους άλλους έλεγαν να κάνουν δίαιτα γιατί δεν υπάρχει φαγητό και ότι άμα δεν φάνε δεν θα βαρυστομαχιάζουν και θα είναι καλύτερα. Θέλαν δεν θέλαν, φαγητό δεν τους έδιναν, έκαναν δίαιτα !!!.

Σιγά σιγά διαδόθηκε στο τραίνο η φήμη ότι ο μηχανοδηγός το πουλούσε κομμάτι – κομμάτι, υπήρχε μεγάλη αναταραχή, είχε γίνει καλά και ο πατέρας του Γιωργάκη και ξαφνικά φεύγει ο ψηλός κύριος και ξαναέρχεται ο πατέρας του Γιωργάκη με τους φίλους του.  

Πήγε κάπως καλύτερα το τραίνο, άρχισαν να δίνουν πάλι φαγητό λίγο στους επιβάτες, λίγο όχι πολύ και βαρυστομαχιάσουν οι άνθρωποι, αλλά και πάλι το τραίνο είχε αλλάξει δρομολόγιο για τα καλά, εκεί που παλιά έστριβε το τιμόνι ο πατέρας του Γιωργάκη αριστερά, τώρα κάτι είχε πάθει το χέρι του και πήγαινε μόνο ευθεία και δεξιά, δεν μπορούσε να το στρίψει αριστερά. Άλλοι επιβάτες φώναζαν να πάει και αριστερά το τραίνο γιατί από αριστερά έχουν ακούσει και πιστεύουν ότι όλοι οι επιβάτες περνάνε καλύτερα υπάρχει Α’ θέση για όλους. Άλλοι διαφωνούσαν, έλεγαν ότι ζαλίζονται όταν στρίβει αριστερά και έτσι το τραίνο πήγαινε ευθεία και δεξιά.

Μετά από λίγο καιρό ο πατέρας του Γιωργάκη πάει …Τότε έβαλαν για μηχανοδηγό ένα κοντό κύριο που τον είχαν στο τραίνο για διαχειριστή, να προσέχει δηλ. μην μοιραστεί στους επιβάτες μεγάλη μερίδα. Όπως θα καταλάβατε μόνο οι επιβάτες της Α’ θέσεως έτρωγαν μεγάλη μερίδα, στους άλλους άφηναν λίγο φαγητό και θα πρέπει παιδιά μου να έχετε στο νου σας ότι δεν πρέπει κάποιοι να τρώνε όσο θέλουν και άλλοι να μην έχουν να φάνε και να πεθαίνουν από την πείνα, πρέπει να το μοιραζόμαστε όλοι το φαγητό σε ίσες μερίδες.  

Αυτός ο κοντός μηχανοδηγός, ήταν περίπτωση, αυτός μόνο δεξιά το έστριβε το τραίνο, τι τον έβαλαν ; ήταν κοντός βλέπεται και οι χρηματοδότες είχαν βάλει ένα μηχανικό που είχε χαλάσει τον λεβιέ που έστριβε αριστερά, έτσι για να στρίψει το τραίνο αριστερά ήθελε πολλή δύναμη που ο κοντούλης δεν την είχε. Φώναζαν και πολλοί μέσα από το τραίνο δεξιά – δεξιά, είχε κάτι πάθει και το αριστερό αυτί του κοντούλη και δεν άκουγε τους άλλους που του έλεγαν αριστερά – αριστερά, του ήταν και ευκολότερο να πηγαίνει δεξιά και δεξιά συνέχεια πήγαινε.Μάλιστα έλεγε σε αυτούς που ήθελαν να πάνε αριστερά ότι εάν πηγαίνεις συνέχεια δεξιά θα κάνεις κύκλο και θα σου φαίνεται ότι πας αριστερά.

Έκατσε πολλά χρονιά μηχανοδηγός αυτός ο κοντούλης θέλεις γιατί φοβόντουσαν οι επιβάτες μην ξαναέλθει στο τιμόνι ο ψηλός κύριος που δεν τους έδινε καθόλου φαγητό, θέλεις γιατί ήταν ζαλισμένοι όλο κύκλους δεξιά που έκαναν δεν τον άλλαζαν.    Το Γιωργάκη τον είχαν βάλει και μιλούσε με τα άλλα τραίνα, έβγαζε το κεφάλι του έξω και δεν ήξερε καλά τι γινόταν μέσα στο τραίνο.

Επειδή πλήθαιναν στο τραίνο και κάτι κύριοι – δεν μπορείς να τους υποψιαστείς με γραβάτες και κουστούμια – που όπως έγερνε συνέχεια δεξιά το τραίνο, έπεφταν τα πορτοφόλια των ανθρώπων κάτω και τα άρπαζαν αυτοί, έγινε μεγάλη φασαρία εναντίον του κοντούλη κυρίου που τους άφηνε να το κάνουν αυτό και μάλιστα πολλοί είπαν ότι είναι οι επιβάτες της Α’ θέσεως που κλέβουν τα λεφτά. Τότε αυτός τι έκανε; έφυγε και είπε του Γιωργάκη να τους εξηγήσει για λογαριασμό του.

Όμως ο Γιωργάκης δεν ήξερε καλά τι να πει, γιατί συνέχεια τον είχαν και κοιτούσε έξω, ήταν και τα λεφτά που είχαν κλέψει αυτοί από τους επιβάτες και να σου ο Χοντρούλης. Ο Χοντρούλης της ιστορίας μας παιδιά, είναι ανιψιός του θείου που είχε έλθει από την Γαλλία, κανείς ακριβώς δεν ξέρει τι δουλεία έκανε πριν και εάν δούλεψε ποτέ του. Είπε και αυτός στους επιβάτες του τραίνου ότι θα τους φροντίσει, ότι θα τους δώσει μεγάλες μερίδες, ότι θα περνάνε καλά. Έτσι, έγινε αυτός τώρα μηχανοδηγός στο τραίνο. Όμως με το που ήλθε ο χοντρούλης έβαλε το δικό του διαχειριστή να μετρήσει την αποθήκη του τραίνου, αυτός μέτρησε με άλλο τρόπο το φαγητό και είπε ότι δεν φτάνει για όλους.

Έτσι, αντί να μοιράσει φαγητό σε όλους μοίραζε σε λιγότερους ή άλλοτε τους έδινε και άλλοτε τους άφηνε νηστικούς, έγραφε όμως ότι μοίρασε σε όλους για να βλέπουν οι άλλοι ότι ταΐζονται όλοι, χωρίς αυτό να είναι αλήθεια. Άσε που είπε σε κάποιους που κάθονταν χρόνια σε κασόνια (τους είχε βάλει ο κοντούλης) ότι θα τους βάλει σε καθίσματα και δεν τους έβαλε. 

Όσο για το τραίνο, ο χοντρούλης το άφηνε να πηγαίνει συνέχεια δεξιά, γιατί ο χοντρούλης δεν ήθελε να λένε ότι λερώνει τα χέρια του με το βρώμικο τιμόνι ενός παλιού τραίνου, βαριόταν κιόλας, έτσι νόμιζε ότι είναι το σωστό.

Έτσι το τραίνο συνέχισε να χαλάει και πήρε και μια μεγάλη φωτιά σε κάποια από τα 50 βαγόνια του, χωρίς να ενδιαφερθεί κανένας να την σβήσει. Παράλληλα παιδιά μου, οι κύριοι της Α’ θέσης συνέχιζαν να μαζεύουν χρήματα (υποψιάζεστε πως) από τους επιβάτες των άλλων βαγονιών, γιατί όσο το τραίνο πάει δεξιά, αυτοί περνούν και μαζεύουν τα χρήματα από τους άλλους τους πολλούς, φώναζαν και οι άνθρωποι που τους τέλειωσαν τα λεφτά και δεν είχαν φαγητό να πληρώσουν, πούλησε και όλα τα πράγματα αξίας του τραίνου που είχαν απομείνει ο χοντρούλης και τότε είπε ξαφνικά : να διαλέξουμε ποιόν θέλετε για μηχανοδηγό εμένα ή κάποιον άλλο. 

Τότε ο Γιωργάκης σηκώθηκε επάνω, δεν μπορούσε να μιλήσει και τόσο καλά όσο ο χοντρούλης και ζήτησε να γίνει αυτός μηχανοδηγός, είπε ότι έχει ένα θαυμάσιο όνειρο για το τραίνο. Δεν πάει άλλο , ο μηχανοδηγός δεν κάνει τίποτα, έχει αφήσει το τραίνο και πάει δεξιά, βαρεθήκαμε όλο δεξιά, πρέπει να πάμε και λίγο αριστερά, είπε, πιστεύω ότι θα είναι καλύτερα για όλους, ότι θα δούμε μέρη που δεν έχουμε δει, ότι θα περνάμε όλοι καλύτερα, ότι θα ξεζαλιστούμε που πάμε συνέχεια δεξιά και κάνουμε κύκλους. Βέβαια από «Θα» το τραίνο τόσα χρόνια είχε ακούσει πολλά. 

Οι κύριοι της Α’ θέσης σηκώθηκαν αμέσως από τα καθίσματά τους και είπαν: καθίστε κάτω εσείς όχι αριστερά, όχι αριστερά, δεξιά πρέπει να συνεχίσουμε (αυτό βλέπετε ήταν το συμφέρον τους να πηγαίνει δεξιά το τραίνο για να μαζεύουν τα πορτοφόλια των φτωχών) και πήραν πολλούς, ακόμα και φτωχούς μαζί τους που όλοι φώναζαν: δεξιά δεξιά, χοντρούλης, χοντρούλης !!!

 Βέβαια ο χοντρούλης τους έλεγε πάλι το ίδιο παραμύθι, ότι δηλαδή το τραίνο θα πάει ευθεία και ότι θα τους δώσει τώρα όσα χρόνια πριν τους υποσχέθηκε, αλλά δεν τους τα έδωσε και τους πήρε κι’ άλλα από αυτά που είχαν, όμως τώρα τους έλεγε ότι έμαθε μηχανοδηγός και θα δουλέψει.

Άλλοι σηκώθηκαν και είπαν θέλουμε το Γιωργάκη, βαρεθήκαμε τόσα χρόνια δεξιά και δεξιά, γίναμε φτωχότεροι, σε λίγο θα πεινάμε όλοι εάν δεν αλλάξουμε πορεία, δεξιά – δεξιά μας πήρε όλα τα λεφτά και το φαγητό η Α΄ θέση, ζαλιστήκαμε κυρίες και κύριοι τόσα χρόνια να πηγαίνουμε δεξιά, θέλουμε να δούμε και τι υπάρχει αριστερά, θέλουμε να δούμε και τι γίνεται αριστερά, θα ζούμε καλύτερα όλοι και δεν θα μας πέφτουν τα πορτοφόλια. Είπαν επίσης ότι όλο δεξιά, οι δεξιές ρόδες του τραίνου έχουν φαγωθεί και όπως έχουν πουλήσει ακόμα και τα φρένα, σε λίγο μπορεί να εκτροχιαστεί το τραίνο να τουμπάρει (άσε που είχαν δώσει δεξιά και δεξιά στους χρηματοδότες το μισό τραίνο). Πρέπει να διαλέξουμε το Γιωργάκη έλεγαν αυτοί, γιατί τον άλλο τον είδαμε ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα.

 Άλλοι έλεγαν να μην διαλέξουν κανένα, ότι ο ένας ο χοντρούλης είναι μόνο για να τρώει και να κάθεται και να αφήνει τους άλλους να είναι φτωχοί και να γίνονται φτωχότεροι και ότι ο Γιωργάκης ήταν τόσα χρόνια στο τραίνο που πήγαινε δεξιά και καθόταν στην θέση του και ότι και αυτός προς τα δεξιά θα το πάει το τραίνο.

 Υπήρξε σαστιμάρα όταν το τραίνο άρχισε να χαλάει και σταμάτησε ασθμαίνοντας … . Το τραίνο χάλασε, το τραίνο χάλασε, φώναξαν όλοι. Το τραίνο είχε πράγματι χαλάσει, έπρεπε να διαλέξουν μηχανοδηγό … 

Εσείς παιδιά μου επιβάτες κι εσείς αυτού του τραίνου, προς τα πού θα θέλατε να πάει … .

Σ.σ : Αντιλαμβάνομαι ότι το παραμύθι έχει διλημματικό χαρακτήρα και εγώ ο ίδιος απεχθάνομαι τα διλήμματα, όμως ένα παραμύθι λειτουργεί και εξελίσσεται αναγκαστικά μέσα από τα διλήμματα. Το τραίνο κύριοι, το παλιό μας τραίνο είναι έτοιμο να χαλάσει, θα προχωρήσουμε ή θα μείνουμε εδώ σταματημένοι και να το εγκαταλείψουμε και εάν επιλέξουμε να προχωρήσουμε γιατί πρέπει προς τα πού θα πάμε … Περιμένω να διαλέξετε…

«dimitriskaramitsas»